Choroba Hashimoto. 5 podstawowych pytań do endokrynologa

Choroba Hashimoto. 5 podstawowych pytań do endokrynologa

Dodano: 
Tarczyca
Tarczyca Źródło: Fotolia / Anatomy Insider
W wielu przypadkach diagnoza „choroba Hashimoto” jest zaskoczeniem. Jeśli pierwszy raz słyszymy tę nazwę, możemy nawet nie wiedzieć, jakiej części ciała dotyczy. Czym jest choroba Hashimoto, jakie objawy powinny wzbudzić niepokój i co nam grozi, jeśli nie będziemy się leczyć wyjaśnia lek. med. Joanna Ciołek, endokrynolog Centrum Medycznego Damiana.

1. Czym jest choroba Hashimoto i której części naszego ciała dotyczy?

Choroba Hashimoto to choroba autoimmunologiczna – przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy – charakteryzująca się występowaniem przeciwciał przeciwtarczycowych – przeciw peroksydazie tarczycowej ATPO i przeciw tyreoglobulinie ATG oraz obecnością nacieków limfocytarnych w gruczole tarczowym.

2. Jak możemy rozpoznać, że mamy do czynienia z chorobą? I kiedy udać się do lekarza?

Objawy sugerujące zaburzenia funkcji tarczycy takie jak senność, przewlekłe zmęczenie, brak energii, pogorszenie nastroju, kłopoty z koncentracją, suchość skóry, wypadanie włosów, zwiększona wrażliwość na zimno, zaparcia, tendencja do wzrostu masy ciała powinny zaniepokoić i skłonić do udania się na wizytę do lekarza.

3. Kto jest najbardziej narażony na jej wystąpienie? Czy w grę wchodzą np. czynniki genetyczne?

Zdecydowanie częściej choroba Hashimoto występuje u kobiet. Istotną rolę odgrywają także czynniki genetyczne – zwiększone ryzyko zachorowania występuje u bliskich krewnych, np. u rodzeństwa osób chorych. Czynnikiem predysponującym do zachorowania może być też nadmierne spożycie jodu, palenie tytoniu, stres, przebycie ciąży i porodu, niektóre leki, niedobór selenu, infekcje wirusowe i bakteryjne.

4. Czy możemy jakoś zapobiegać tej chorobie? Czy istnieją sposoby skutecznej profilaktyki?

Pewne czynniki predysponujące do wystąpienia choroby są od nas niezależne – np. płeć czy czynniki genetyczne. Możemy minimalizować ryzyko wystąpienia autoimmunologicznej choroby tarczycy poprzez zdrowy tryb życia z adekwatną ilością snu i aktywności fizycznej, odpowiednią pełnowartościową dietę, unikanie stresu, niepalenie tytoniu, natomiast trzeba podkreślić, że nie ma skutecznej profilaktyki choroby.

5. Czym grozi zaniedbanie choroby? Jakie są konsekwencje

Nieleczona choroba prowadzi do stopniowego pogłębiania się objawów niedoczynności tarczycy – pogorszenia komfortu życia, wzrostu masy ciała, spowolnienia, zwiększenia ryzyka miażdżycy, choroby niedokrwiennej serca i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, a u kobiet obniżenia płodności i gorszego rozwoju psychomotorycznego u potomstwa. W skrajnych przypadkach nieleczona niedoczynność tarczycy może doprowadzić do przełomu hipometabolicznego obciążonego wysokim ryzykiem zgonu.

Czytaj też:
Endokrynolog: Rodzinne występowanie Hashimoto 28-krotnie zwiększa ryzyko zachorowania u rodzeństwa