Alicia Silverstone wytłumaczyła w swoim podkaście, że po prostu podąża za naturą. Czy rzeczywiście spanie z 11-latkiem jest właściwe? Okazuje się, że jedynie oczekiwania społeczne mogą hamować rodziców w tej kwestii, ponieważ nie ma żadnych badań naukowych, które potwierdziłyby, że może to mieć dla dziecka jakieś negatywne skutki.
Jak dużo dzieci śpi z rodzicami?
Zwolennicy spania z dzieckiem twierdzą, że pielęgnuje to przywiązanie, zmniejsza niepokój dzieci i pomaga im dobrze spać. Krytycy uważają, że hamuje to niezależność dziecka, zakłóca sen i intymność rodziców. Jak jest w rzeczywistości?
Prof. Sarah Blunden, brytyjska psycholożka cytowana przez „MedicalXpress” podkreśla, że o ile podczas spania z niemowlętami konieczne jest uważanie na kwestie bezpieczeństwa dziecka (aby podczas snu nie zrobić mu przypadkowo krzywdy), to spanie ze starszymi dziećmi nie stwarza już takich problemów. Specjalistka przytacza też dostępne dane, które wskazują, że np. w Chinach nawet co czwarte dziecko w wieku młodzieńczym śpi z rodzicami, a blisko połowa Brazylijczyków w wieku szkolnym robi to czasami. We Włoszech dotyczy to niemal co trzeciego ucznia. Jak zaznacza prof. Blunden w społeczeństwach zachodnich zwyczaj, że dzieci powinny spać oddzielnie, pojawił się dopiero w 19 wieku.
Co mówią badania o spaniu z dziećmi?
Sarah Blunden mówi, że jako „zwierzęta społeczne”, dzieci nie są biologicznie przygotowane do samodzielnego snu. To jest coś, czego często muszą się nauczyć przy wsparciu rodzica lub innej zaufanej osoby dorosłej. –Zdobycie pewności siebie i odporności na sen nie jest rzeczą oczywistą, a niektóre dzieci, szczególnie wrażliwe lub niespokojne, potrzebują więcej czasu i pomocy – uważa.
Badania pokazują, że chociaż wspólne spanie może skutkować przejściową zależnością od rodzica, w dłuższej perspektywie powoduje, że dziecko jest bardziej odporne i nabiera umiejętności spania w pojedynkę, gdy jest w stanie sobie lepiej poradzić i samo jest na to gotowe. – Nie ma naukowych ram czasowych, w których musi to nastąpić, są tylko oczekiwania społeczne – podsumowuje Blunden.
Spanie z dzieckiem samo w sobie nie jest niczym złym, ale warto rozważyć powody, dla których to robi. Jeśli jest to spowodowane niepokojem, wrażliwością czy zaburzeniami snu, warto skonsultować się ze specjalistą. Jak dodaje Blunden, jeśli po prostu lubisz wspólne spanie, jeśli obie strony robią to, bo chcą – nie ma żadnego problemy.
Czytaj też:
Młoda osoba nie może stać w tramwaju? To może być ta choroba