Zaburzenia odżywiania u dzieci. Jak rozpoznać pierwsze objawy i jak reagować?

Zaburzenia odżywiania u dzieci. Jak rozpoznać pierwsze objawy i jak reagować?

Dodano: 
Zdjęcie ilustracyjne
Zdjęcie ilustracyjne Źródło: Fotolia / dmitrimaruta
Już w wieku szkolnym dzieci zaczynają zwracać większą uwagę na swój wygląd. Już u tak młodych osób zdarzają się przypadki zaburzenia odżywiania, choćby takie jak anoreksja czy bulimia. Mogą prowadzić do skrajnego wyniszczenia organizmu, a nawet śmierci. Jak rozpoznać pierwsze objawy i w jaki sposób zareagować? O tym w dzisiejszym studiu „Dzień Dobry TVN” mówiła psychodietetyk Magdalena Błaszczyk.

10 sygnałów świadczących o początkach zaburzeń odżywiania

James Lock i Daniel le Grange, dwaj czołowi amerykańscy eksperci w dziedzinie leczenia zaburzeń odżywiania, w swoim poradniku dla rodziców „Twoje dziecko i zaburzenia odżywiania. Jak mu pomóc?” przedstawiają 10 sygnałów ostrzegawczych, świadczących o początkach zaburzeń odżywiania. Dokładnie opisują zachowania dziecka lub nastolatka, które powinny wzbudzić niepokój rodziców.

Należy zareagować, gdy dziecko lub nastolatek:

  1. zaczyna czytać coraz więcej książek, dotyczących diet,
  2. regularnie przegląda strony internetowe dotyczące odchudzania lub zaburzeń odżywiania, w tym także propagujące anoreksję lub szczupły wygląd,
  3. stosuje diety-cud,
  4. nagle postanowiło przejść na wegetarianizm,
  5. zaczyna coraz częściej wybrzydzać przy posiłkach i odrzuca nawet te potrawy, które wcześniej uwielbiało,
  6. chodzi do toalety bezpośrednio po posiłku,
  7. wielokrotnie w ciągu dnia bierze prysznic, co może sugerować prowokowanie wymiotów i zagłuszanie odgłosów szumiącą wodą,
  8. pytane o wymioty lub biegunkę zasłania się grypą żołądkową,
  9. opuszcza posiłki lub unika jedzenia w towarzystwie innych osób,
  10. należy także zwrócić uwagę na zachowanie dziecka, gdy w domu zaczęły znikać duże ilości jedzenia.

Sygnały i objawy nakazujące bezzwłoczne podjęcie działania

Jeżeli zbagatelizowaliśmy pierwsze, niepokojące sygnały, świadczące po początkach zaburzeń odżywiania, problem będzie się pogłębiał. Samodzielne wyjście z zaburzeń odżywiania jest dla dziecka lub nastolatka właściwie niemożliwe. Potrzebna jest pomoc specjalistów – psychologa, dietetyka, a także lekarzy.

Należy bezzwłocznie udać się po pomoc do psychologa, gdy dziecko:

  • regularnie pości lub opuszcza posiłki,
  • odmawia spożywania posiłków z rodziną, chce jeść w samotności,
  • w przypadku dziewcząt nastąpiło zatrzymanie miesiączkowania,
  • pojawiły się epizody obżarstwa,
  • zaczęło sięgać po produkty przeczyszczające,
  • posiada specyfiki na odchudzanie jak środki przeczyszczające lub wspomagające spalanie tłuszczu,
  • intensywnie ćwiczy, by spalić wszystkie spożyte kalorie,
  • uparcie odmawia spożycia produktów, które nie są dietetyczne,
  • nie zgadza się, by posiłki przygotowywały inne osoby,
  • zaczyna ważyć produkty i obsesyjnie liczyć kalorie,
  • zaczyna unikać spotkań z rówieśnikami, nie spożywa posiłków nawet z przyjaciółmi.

Zaburzenia odżywiania są niezwykle trudne w leczeniu. Wymagają zaangażowania całej rodziny i specjalistycznej pomocy psychologa, dietetyka i lekarza. Im szybsza reakcja rodziców, tym większe szanse powodzenia. Nieleczone zaburzenia odżywiania mogą doprowadzić nawet do śmierci.

Czytaj też:
Mijakoska: Już siedmioletnie dzieci zastanawiają się, czy są wystarczająco szczupłe. To często wina rodziców