Wśród lawiny postów w mediach społecznościowych pojawił się głos niepełnosprawnego Fabiana, który poruszył serca wielu osób. Jak pisze, wiele zawdzięcza kobietom. Twierdzi, że to, co osiągnął w życiu jest ich zasługą. Jego życie od początku nie było łatwe. Jako małe dziecko został porzucony przez rodziców i latami czekał na zastępczą rodzinę.
Nie widzę w życiu żadnej zasługi państwa polskiego
Fabian twierdzi, że pomoc państwa często mu nie przysługuje ze względu „przesłanki pisane małym druczkiem”. Jest mu trudno załatwiać sprawy urzędowe, załatwiać rehabilitację. Ciężko musi walczyć o dofinansowanie, chociażby na wózek. Widzi szereg zmian, które musiałaby zajść w opiece nad niepełnosprawnymi.
„Zadbajmy o dostęp do opieki medycznej.....nie takiej z wizytą u specjalisty za rok czy półtora....
Zadbajmy o dobrą i bezpłatną terapię i rehabilitację...a nie tylko dobrą i prywatną lub byle jaką państwową, na którą żal czasu, bo nogą czy ręką mogę pomachać sobie w domu.
Zadbajmy o miejsca w żłobkach, przedszkolach i szkołach dla wszystkich dzieci.
Zadbajmy o godny transport dla niepełnosprawnych a nie rozpisany po kosztach (...)
Zadbajmy o dobre wsparcie psychologiczne i psychiatryczne dla dzieci i ich rodziców, by nie pozostawali z czarnymi myślami samotni....
Zadbajmy o asystentów dla każdego niepełnosprawnego.....
Zadbajmy o wypoczynek wakacyjny dla niepełnosprawnych, taki bez rodziców i najbliższych opiekunów....od których dzieci też czasem chcą odpocząć.
Zadbajmy o dostępność mieszkań wspomaganych dla dorosłych niepełnosprawnych, którzy chcą być samodzielni i wyprowadzić się od rodziców, którzy szczególnie zasługują na spokój i odpoczynek.
Zadbajmy o pracę dla niepełnosprawnego i warsztaty dla wszystkich a nie tylko dla wybranych.
Zadbajmy o jakość i ciągłość usług w domach pomocy społecznej czy hospicjach”....
„Jeśli nie stać państwa na taką pomoc – niech nie zrzuca wszystkiego na i tak bardzo obciążone barki kobiet”.
Czytaj też:
Jak sprawić, by mózg był zdrowy na długie lata? Oto 5 sposobów