W swoim emocjonalnym wpisie pani Justyna skupia się na emocjach kobiety, a także jej partnera, dzieci i pozostałej rodziny. Wyjaśnia, że trauma, która ją spotkała dotknęła po części wszystkich. Jest wdzięczna, że nie została sama, a rodzina załatwiła za nią formalności pogrzebowe. Sama – jak pisze – nie dałaby rady.
Ból odczuli wszyscy
Kobieta opisuje poszczególne etapy trudnych uczuć. Sama informacja, że nosi martwe dziecko, pociągnęła kolejne: Musiała powiedzieć o tym mężowi, wytłumaczyć starszym dzieciom. Na tej najtrudniejszej wizycie u lekarza była z nią ciężarna przyjaciółka, która również mocno przeżyła tę informację. Podczas porodu martwego płodu pani Justynie towarzyszyła mama, a formalności pogrzebowe dopełnił tata.
„Wiem, że mój przypadek to i tak wersja light w porównaniu do tego co przezywają inne kobiety. Ja miałam za sobą całą rodzinę, która odciążyła mnie, od czego tylko mogła – ale w takiej sytuacji są też kobiety samotne – bo partner odchodzi nie dając rady”.
Apel do polityków
Kobieta uważa, że odebranie prawa do aborcji da początek odbieraniu kolejnych praw kobiet. Zachęca, żeby wyjść na ulice i wyrazić swój sprzeciw. „Chciałabym, żeby np. @Krzysztof Bosak jak uważa, że taka jest rola kobiety, chociaż raz w tygodniu w formie wolontariatu jechał z taką matką po martwym porodzie do kostnicy szpitalnej odbierać ciało dziecka razem z firmą pogrzebową – tak tylko by ją wesprzeć, potrzymać za rękę i dodać tych swoich sił i mieć odwagę patrzeć na jej ból”. Krytycznie wyraża się o sytuacji w Polsce: „Nic tu nie jest za darmo, nic nie jest refundowane państwo nie wspiera kobiet po stracie w diagnostyce i walce o kolejna ciąże. Tak samo jak nie wspiera par zmagających się z bezpłodnością!”.
facebookCzytaj też:
Spór o aborcję w TVP Info. „Czyje to jest serce? Zwierzątka? Ufoludka?”