Choroby autoimmunologiczne przestają być schorzeniami rzadkimi. Coraz częściej diagnozowane są nieprawidłowe reakcje układu immunologicznego, które prowadzą do zwalczania zdrowych i prawidłowo funkcjonujących komórek organizmu. Tak jest też w przypadku zespołu antyfosfolipidowego, który związany jest z wytwarzaniem przez układ odpornościowy autoprzeciwciał antyfosfolipidowych.
Co to jest zespół antyfosfolipidowy?
Aby zrozumieć, czym jest zespół antyfosfolipidowy, warto dowiedzieć się więcej na temat mechanizmu powstawania reakcji autoimmunologicznych. Prawidłowo funkcjonujący układ immunologiczny bez problemu rozpoznaje i różnicuje komórki na komórki organizmu oraz komórki obce. Mogą to być np. wirusy, bakterie i inne patogeny, a także komórki o niewłaściwej budowie np. komórki nowotworowe.
W przypadku chorób autoimmunologicznych mamy do czynienia z błędną reakcją układu immunologicznego, który traci zdolność właściwego rozpoznawania zagrożenia i dąży do zniszczenia zdrowych komórek organizmu. W przypadku prawidłowych mechanizmów obronnych organizm wytwarza przeciwciała jedynie przeciwko zagrażającym nam antygenom. Schorzenia autoimmunologiczne (choroby z autoagresji) rozwijają się w związku z wytwarzaniem przez układ odpornościowy autoprzeciwciał antyfosfolipidowych, co skutkuje m.in. poronieniami i zakrzepicą.
Zespół antyfosfolipidowy to schorzenie cechujące się różnym obrazem klinicznym. Znacznie częściej dotyka kobiety, wpływając m.in. na pojawienie się problemów z donoszeniem ciąży i jej przedwczesnym zakończeniem. Brak właściwej diagnozy oraz leczenia prowadzi do poronienia w przypadku 80% chorych kobiet. Schorzenie to diagnozowane jest także u mężczyzn. W związku z płcią osoby chorej pojawiają się nieco inne objawy zespołu antyfosfolipidowego, jednak ma on zawsze niszczący wpływ na układ krążenia, prowadząc do nadkrzepliwości (trombofilia). Na skutek tworzenia się skrzeplin krwi, dochodzi do upośledzenia drożności naczyń krwionośnych, a także pojawia się zagrożenie dla zdrowia i życia, które związane jest z rozwojem zakrzepicy żylnej oraz zakrzepicy tętniczej.
Co wywołuje zespół Hughesa?
Nie zostały ustalone przyczyny tej choroby. Zespół antyfosfolipidowy rozwija się pod wpływem różnych czynników, a mechanizm jego powstawania nie został jeszcze poznany. Jak w przypadku wszystkich chorób autoimmunologicznych, kluczową rolę w tym przypadku mogą odgrywać czynniki genetyczne oraz środowiskowe.
Wiadomo, że zespół antyfosfolipidowy znacznie częściej diagnozowany jest u kobiet w wieku rozrodczym, co wskazuje na jego potencjalny związek także z działaniem hormonów płciowych oraz przyjmowaniem antykoncepcji hormonalnej. Co więcej, wytwarzanie autoprzeciwciał antyfosfolipidowych może mieć także związek z trybem życia oraz stosowaną dietą.
Objawy zespołu antyfosfolipidowego
Objawy zespołu antyfosfolipidowego mogą być niespecyficzne. Często choroba rozwija się w ukryciu i jest diagnozowana dopiero wówczas, gdy dojdzie do powtarzających się poronień lub nawracających i opornych na leczenie problemów z układem krążenia oraz z innymi układami i narządami. Objawy zespołu antyfosfolipidowego zależne są od tego, jakie komórki zostaną zaatakowane przez wytworzone autoprzeciwciała.
Częste objawy zespołu antyfosfolipidowego to m.in.:
- poronienia samoistne,
- zakrzepica żylna,
- zakrzepica tętnicza,
- zaburzenia neurologiczne,
- zaburzenia pracy narządów i układów na skutek powstających w nich skrzeplin,
- zaburzenia funkcji poznawczych,
- martwica skóry,
- owrzodzenia skóry.
Charakterystycznym objawem zespołu antyfosfolipidowego jest tzw. siność siateczkowa skóry, czyli występowanie zmian skórnych (zabarwienie skóry) o kolorze czerwono-niebieskim (sinym).
Podsumowując, zespół antyfosfolipidowy to choroba autoimmunologiczna, która częściej diagnozowana jest u kobiet, prowadząc do poronienia, zaburzeń rozwoju łożyska i płodu, śmierci wewnątrzmacicznej, a także zagrożenia dla zdrowia i życia, które jest równie duże w przypadku chorych kobiet oraz mężczyzn. Zespół antyfosfolipidowy wymaga specjalistycznego leczenia, które pozwala na uniknięcie związanych z nim powikłań.
Czytaj też:
Masz problemy z zajściem w ciążę? Eksperci radzą wyeliminować ten czynnik