Stwardnienie rozsiane. Popularny wariant wirusa opryszczki zwiększa ryzyko rozwoju

Stwardnienie rozsiane. Popularny wariant wirusa opryszczki zwiększa ryzyko rozwoju

Dodano: 
Szpital, zdjęcie ilustracyjne
Szpital, zdjęcie ilustracyjne Źródło: Fotolia / fot. VILevi
Nowe badania rozróżniają dwa podobne warianty ludzkiego wirusa opryszczki i stwierdzają, że jeden wariant znacznie zwiększa ryzyko rozwoju stwardnienia rozsianego (MS).

Stwardnienie rozsiane jest bardzo podstępną chorobą, która miewa okresy remisji. Oznacza to, że przez jakiś czas może dawać pewne mniej lub bardziej uciążliwe objawy, by zaraz na chwilę odejść w zapomnienie. Zdarza się jednak, że choroba postępuje i nie daje chwili wytchnienia. Stwardnienie rozsiane jest obecnie chorobą nieuleczalną. Jednak istnieją sposoby łagodzenia objawów, a ponieważ medycyna wciąż się rozwija, być może uda się znaleźć skuteczną metodę walki z chorobą.

Stwardnienie rozsiane jest postępującą chorobą ośrodkowego układu nerwowego. Występuje, gdy układ odpornościowy ciała błędnie atakuje zdrowe nerwy mózgu i rdzenia kręgowego. Według National Multiple Sclerosis Society choroba dotyka ponad 2,3 miliona osób na całym świecie. Im wcześniej zostanie postawiona diagnoza, tym lepsze rokowania. Ważne więc, by nie bagatelizować pierwszych objawów.

Naukowcy nie zidentyfikowali jeszcze przyczyny SM. Wielu pracowników służby zdrowia uważa, że ​​predyspozycje genetyczne odgrywają pewną rolę, a czynniki środowiskowe, takie jak palenie i infekcje wirusowe, mogą potencjalnie powodować geny ryzyka SM.

Spośród wszystkich wirusów, które mogą odgrywać rolę w rozwoju SM, wirus Epsteina-Barra (EBV) – który powoduje mononukleozę – cieszył się największym zainteresowaniem naukowców.

EBV, znany również jako ludzki herpeswirus 4, należy do rodziny herpeswirusów. Ponadto ostatnie badania zasugerowały, że EBV może aktywować geny ryzyka dla innych chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń.

Jednak wcześniejsze badania łączące HHV-6 i SM nie były w stanie rozróżnić między herpeswirusem 6A (HHV-6A) a herpeswirusem 6B (HHV-6B).

Tak więc nowe badania – które ukazały się w czasopiśmie Frontiers in Immunology – miały na celu dokonanie tego rozróżnienia i zbadanie związków ze stwardnieniem rozsianym.

Wirus opryszki a stwardnienie rozsiane

W badaniach wzięły udział zarówno osoby zmagające się z SM, jak i grupa kontrolna. Naukowcy zbadali przeciwciała przeciwko dwóm białkom, które najbardziej różnią się między HHV-6A i HHV-6B, rozróżniając w ten sposób dwie formy wirusa.

Badanie wykazało, że uczestnicy ze stwardnieniem rozsianym mieli o 55% większe prawdopodobieństwo posiadania przeciwciał przeciwko białku HHV-6A niż grupy kontrole.

W grupie sprzed stwierdzenia stwardnienia rozsianego osoby z infekcją wirusową 6A były ponad dwa razy bardziej narażone na rozwój SM niż grupy kontrole. Przeciwnie, HHV-6B nie był związany ze stwardnieniem rozsianym.

Naukowcy odkryli również, że ludzie, którzy mieli EBV oprócz HHV-6A, mieli jeszcze wyższe ryzyko zachorowania na SM.

Stwardnienie rozsiane – objawy

Objawy stwardnienia rozsianego różnią się znacznie i mogą być zarówno łagodne, jak i ciężkie. Choroba może powodować zmęczenie, drętwienie, mrowienie, problemy ze wzrokiem, utratę ruchliwości i paraliż.

Większość osób ze stwardnieniem rozsianym doświadcza pierwszych objawów między 20. a 30. rokiem życia. Wczesne objawy obejmują:

  • Problemy ze wzrokiem. Może wystąpić: rozmazany obraz, podwójne widzenie, zniekształcenie koloru czerwono-zielonego, utrata wzroku, ból podczas patrzenia w górę lub w bok.
  • Zmęczenie. Większość osób ze stwardnieniem rozsianym doświadcza zmęczenia i słabości. Uszkodzenie nerwu w obrębie kręgosłupa powoduje długotrwałe lub przewlekłe zmęczenie. Należy jednak pamiętać, że zmęczenie towarzyszy większości poważnych chorób, więc nawet jeśli nie pojawiły się inne, wymienione objawy, konsultacja z lekarzem jest konieczna.
  • Mrowienie i drętwienie. Najczęściej występuje w obrębie stóp, twarzy, ramion, palców. Drętwienie początkowo jest łagodne, ale nasila się z biegiem czasu.
  • Bóle i skurcze. Mogą pojawiać się przeróżne odczucia: skurcze nóg, uczucie kłucia lub szczypania, przebiegające impulsy przez ciało.
  • Problemy z pęcherzem. Może zwiększyć się częstotliwość oddawania moczu, trudności z rozpoczęciem oddawania moczu, parcie na pęcherz, popuszczanie.
  • Zawroty głowy. Mogą powodować utratę równowagi, niezdarność lub trudności w chodzeniu.
  • Problemy z koncentracją. Często występuje dezorientacja, problemy ze skupieniem uwagi, uczeniem się, pamięcią.

Czytaj też:
Eksperci: Skuteczna terapia może hamować zanik tkanki mózgu u chorych na SM

Opracowała i tłumaczyła:
Źródło: Medical News Today