Okulary z soczewkami D.I.M.S. dla dzieci z krótkowzrocznością

Najczęściej występującą wadą wzroku wśród dzieci jest krótkowzroczność. Obecnie wada ta z powodu wielu czynników – zarówno genetycznych, jak i środowiskowych – pojawia się coraz częściej i zaczyna występować u coraz młodszych dzieci. Mówi się wręcz o epidemii krótkowzroczności.

Czym jest krótkowzroczność?

Krótkowzroczność to wada, w której promienie światła wpadające do oka skupiają się przed siatkówką zamiast na niej, w efekcie czego obraz daleko położonych obiektów jest nieostry. W praktyce oznacza to niewyraźne, zamglone postrzeganie obiektów znajdujących się w dalszej odległości.

W momencie narodzin oko jest krótsze niż oko osoby dorosłej. Z wiekiem gałka oczna rośnie (wydłuża się) tak jak cały organizm dziecka, aby po okresie dojrzewania osiągnąć pełną, miarową wielkość. Zbytnie wydłużenie gałki skutkuje pojawieniem się krótkowzroczności. Gdy pojawia się wada, dziecko nie widzi wyraźnie, jednak nie mając porównania, jak powinno widzieć, po prostu adaptuje się do tego stanu, np. mrużąc oczy czy przysuwając się do obserwowanych obiektów. Z kolei niewykryta wada może doprowadzić do stałych ubytków w widzeniu, które w przyszłości może być trudno zniwelować różnymi metodami korekcji. Dlatego tak ważna jest profilaktyka, czujność rodzica i regularne wizyty u okulisty i optometrysty, zwłaszcza jeszcze zanim dziecko rozpocznie edukację szkolną.

Ponieważ dziecko dosłownie „rośnie w oczach”, powstała w okresie dziecięcym wada wzroku będzie się powiększała wraz z wiekiem. Im wcześniej się pojawi, tym dynamiczniej się rozwija i wyższe wartości osiągnie po okresie dojrzewania.

Jakie sygnały powinny zaniepokoić rodzica?

Przede wszystkim problemy z koncentracją w szkole, mrużenie oczu przy spoglądaniu na dal, pocieranie oczu, bóle głowy niepowiązane z innymi przyczynami, trudności ze złapaniem rzucanych przedmiotów (np. piłki), przybliżanie się do telewizora czy brak entuzjazmu podczas ulubionych zabaw. To mogą być pierwsze symptomy krótkowzroczności. Ich wychwycenie wymaga uważności ze strony rodziców. Najmłodsi często nie wiedzą, jak ocenić komfort widzenia, a nastolatkowie mogą mieć obawy przed przyznaniem się do gorszego widzenia i noszeniem okularów.

Czy krótkowzroczność można wyleczyć?

Krótkowzroczności nie można wyleczyć, ale można ją korygować i kontrolować jej progresję. Wręcz należy, ponieważ wysoka krótkowzroczność wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia poważnych chorób oczu, takich jak jaskra, makulopatia krótkowzroczna czy odwarstwienie siatkówki. Nieskorygowana krótkowzroczność może prowadzić nawet do niedowidzenia lub ślepoty.

Krótkowzroczność najczęściej koryguje się za pomocą okularów ze szkłami o wartościach ujemnych lub soczewkami kontaktowymi. Ważne jest, aby wada była w pełni skorygowana, a dziecko widziało najlepiej jak może. Przepisywanie słabszych okularów, żeby oczy „mogły pracować” to bardzo szkodliwy i niestety wciąż popularny mit, który może doprowadzić do przyspieszenia progresji krótkowzroczności. Należy jednak pamiętać, że samo skorygowanie wady nie spowalnia jej postępu!

Do metod kontroli progresji krótkowzroczności należą: okulary z soczewkami wykorzystującymi technologię D.I.M.S., atropinizacja, zakładane na noc ortokeratologiczne soczewki kontaktowe oraz specjalistyczne miękkie soczewki kontaktowe. Wspomagająco działają też terapie widzenia.

MiYOSMART – bezpieczna, łatwa, skuteczna i nieinwazyjna metoda kontroli krótkowzroczności u dzieci

Najnowszą, najmniej inwazyjną i najbardziej przyjazną dzieciom metodą kontroli krótkowzroczności są okulary z soczewkami MiYOSMART, wykorzystującymi Technologię D.I.M.S. (Defocus Incorporated Multiple Segments).

Na czym polega ich działanie? Otóż soczewka mimo że na pierwszy rzut oka nie odbiega wyglądem od standardowych soczewek jednoogniskowych, składa się z dwóch obszarów: optycznej strefy korekcji, znajdującej się w centrum soczewki, która zapewnia najlepszą skorygowaną ostrość wzroku, oraz terapeutycznej strefy optycznej, strukturą przypominającej plaster miodu, składającej się z ok. 400 mikrosegmentów rozogniskowania. Każdy z mikrosegmentów powoduje krótkowzroczne rozogniskowanie w peryferyjnych częściach siatkówki, dzięki czemu oko nie jest stymulowane do szybszego wzrostu i w konsekwencji rozwój krótkowzroczności jest wolniejszy, a niejednokrotnie zostaje zatrzymany.

Badania kliniczne potwierdziły, że soczewki okularowe MiYOSMART z technologią D.I.M.S. spowalniają progresję krótkowzroczności średnio o 60 proc. w porównaniu ze standardowymi soczewkami jednoogniskowymi.¹

Kształtowanie dobrych nawyków

Wspomaganie rozwoju i dbanie o dobry wzrok dzieci wymaga kompleksowych i konsekwentnych działań. Ogromne znaczenie ma tu styl życia i wypracowanie dobrych nawyków na przyszłość. Czynniki środowiskowe – głównie praca wzrokowa w bliży i ograniczenie czasu spędzanego na świeżym powietrzu – mogą wpłynąć na pogorszenie wzroku dziecka.

Zmiany stylu życia, które wymusiła na nas pandemia i związane z nią ograniczenia mogą powodować, co już jest zauważalne w gabinetach okulistycznych i optometrycznych, szybkie narastanie krótkowzroczności. Nauka zdalna zwiększyła liczbę godzin spędzanych przed ekranami komputerów i telefonów, przy jednoczesnym ograniczeniu czasu spędzanego na aktywnościach na zewnątrz. Stąd istotne jest wdrożenie działań zapobiegających pojawianiu się i progresji krótkowzroczności. Wypracowanie odpowiednich nawyków wzrokowych, ograniczenie czasu spędzanego na patrzeniu na bliskie odległości oraz zwiększenie czasu przebywania na zewnątrz, mimo że nie jest łatwym zadaniem, to odgrywa kluczową rolę w dbaniu o wzrok i rozwój dziecka.

Odpowiednio wcześnie wdrożone działania profilaktyczne i korygujące są niezbędne, aby spowolnić postępującą epidemię krótkowzroczności. Regularne badanie wzroku i dbałość o higienę wzrokową przełożą się nie tylko na lepszą jakość widzenia dziecka, ale także na jego lepsze samopoczucie i ogólny dobrostan.

_{1. Lam CSY, Tang WC, Tse DY, et al. Defocus Incorporated Multiple Segments (DIMS) spectacle lenses slow myopia progression: a 2-year randomised clinical trial. British Journal of Ophthalmology 2020;104:363-368.}