Orbitopatia tarczycowa
Wytrzeszcz (orbitopatia tarczycowa, oftalmopatia tarczycowa) może wystąpić w autoimmunologicznej chorobie Gravesa-Basedowa. Przyczyną jest stan zapalny tkanek znajdujących się w oczodole. Następuje obrzęk, który – jeśli jest łagodny – może samoistnie ustąpić. Niekiedy orbitopatia nie ustępuje i z powodu włóknienia staje się nieodwracalna. Tkanki o zwiększonej objętości uciskają gałkę oczną i wypychają ją do przodu. Wytrzeszczowi mogą towarzyszyć różne objawy, takie jak podwójne widzenie, obniżenie ostrości wzroku, światłowstręt, ból. W zaawansowanych przypadkach, gdy powieki nie domykają się, dochodzi do wysychania rogówki z jej owrzodzeniem, co może skutkować uszkodzeniem oka.
Teprotumumab w leczeniu wytrzeszczu
Znaczącą rolę w patogenezie wytrzeszczu przypisuje się receptorowi dla insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 (IGF-1R). Na łamach czasopisma The New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania, dotyczącego skuteczności leczenia orbitopatii tarczycowej z zastosowaniem teprotumumabu – inhibitora IGF-1R. Przez 21 tygodni część badanych otrzymywała teprotumumab co 3 tygodnie w dożylnych wstrzyknięciach, w dawkach przeliczonych na masę ciała. Druga część badanych, stanowiąca grupę kontrolną, otrzymywała w tym czasie placebo. Po 24 tygodniach sprawdzono efekty terapii. Jak się okazało, teprotumumab zmniejszył nasilenie wytrzeszczu u 83 proc. pacjentów i podwójnego widzenia u 68 proc. oraz poprawił ogólną jakość życia chorych i był dużo skuteczniejszy niż placebo. U sześciu pacjentów otrzymujących lek, których poddano badaniu obrazowym oczodołu zaobserwowano zmniejszenie objętości mięśni zewnątrzgałkowych i tkanki tłuszczowej w oczodole. Nowy lek może okazać się rewelacyjny w terapii nadczynności tarczycy z towarzyszącą orbitopatią.
Czytaj też:
Nadczynność tarczycy – 10 objawów, które powinny wzbudzić niepokój