Jarmuż jest bogaty w składniki odżywcze, ponieważ ma niską kaloryczność i wysoką zawartość wielu ważnych witamin, minerałów i przeciwutleniaczy. Na przykład 21 g surowego jarmużu zawiera tylko 7 kalorii, a jest doskonałym źródłem witamin A, C i K. Jest to również dobre źródło manganu, wapnia, miedzi, potasu, magnezu i kilku witamin z grupy B.
To warzywo jest również pełne przeciwutleniaczy. Substancje te pomagają przeciwdziałać uszkodzeniom oksydacyjnym spowodowanym przez związki zwane wolnymi rodnikami i mogą zmniejszać ryzyko chorób, takich jak choroby serca, choroba Alzheimera i niektóre formy raka. Ze względu na zawartość składników odżywczych jarmuż spożywanie go może oferować szereg korzyści zdrowotnych, w tym promowanie zdrowia oczu i serca oraz ochronę przed niektórymi formami raka.
Czytaj też:
Rób te rzeczy 30 minut przed snem. Schudniesz szybciej i łatwiej
Gotowanie wpływa na wartość odżywczą
Surowy jarmuż ma swoistą goryczkę, którą można zmniejszyć, gotując go.Jednak badania wykazały, że gotowanie może zmniejszyć zawartość składników odżywczych, w tym przeciwutleniaczy, witaminy C i kilku minerałów. W jednym badaniu oceniano wpływ pięciu metod gotowania na skład przeciwutleniacza i składników odżywczych jarmużu. W porównaniu z surowym jarmużem wszystkie metody gotowania spowodowały znaczące zmniejszenie całkowitej zawartości przeciwutleniaczy i minerałów, w tym wapnia, potasu, żelaza, cynku i magnezu.
Surowy jarmuż ma najwyższą zawartość składników odżywczych, ale to badanie wykazało, że podczas gotowania na parze zachowało się najwięcej przeciwutleniaczy i minerałów w porównaniu z innymi metodami gotowania. W rezultacie, dla tych, którzy wolą gotowany jarmuż, gotowanie na parze przez krótki czas może być najlepszym sposobem na zachowanie dobrych poziomów składników odżywczych.
Czytaj też:
Nadczynność tarczycy a dieta. Co jeść, czego unikać?
Surowy jarmuż może zawierać dużo goitryny
Surowy jarmuż może być pożywny, ale może również zaszkodzić funkcji tarczycy. Jarmuż, wraz z innymi warzywami krzyżowymi, zawiera dużą ilość goitogenów, które są związkami mogącymi zakłócać czynność tarczycy. Surowy jarmuż zawiera rodzaj goitrogenu zwanego goitryną. Istnieją obawy dotyczące jedzenia surowego jarmużu, ponieważ goitryny mogą zmniejszać pobieranie jodu, który jest niezbędny do produkcji hormonów tarczycy.
Jest to niepokojące, ponieważ hormony tarczycy pomagają regulować metabolizm. W rezultacie zaburzenia czynności tarczycy mogą prowadzić do obniżenia poziomu energii, przyrostu masy ciała, wrażliwości na zimno i nieregularności rytmu serca. W jednym przeglądzie stężeń goitryny w warzywach krzyżowych stwierdzono, że tylko nadmierne spożycie jarmużu (1 kg) jarmużu przez kilka miesięcy znacznie zaburza funkcję tarczycy u zdrowych dorosłych.
Jednak badania wykazały, że umiarkowane spożycie warzyw bogatych w goitrynę, w tym jarmuż, jest prawdopodobnie bezpieczne dla większości osób. Ponadto badania na zwierzętach i ludziach wskazują, że jedzenie brokułów i brukselki nie wpływa znacząco na poziom hormonów tarczycy ani na ich funkcjonowanie, co sugeruje, że umiarkowane ilości mogą być nawet bezpieczne dla osób z problemami z tarczycą.
Ponadto regularne spożywanie warzyw krzyżowych wiąże się jedynie ze zwiększonym ryzykiem raka tarczycy u kobiet, których dietę cechuje bardzo niskie spożycie jodu.
Jednak biorąc pod uwagę, że gotowanie warzyw dezaktywuje enzym odpowiedzialny za uwalnianie goitryny, osoby z problemami z tarczycą mogą odnieść korzyści z gotowania jarmużu przed zjedzeniem go, a także zapewnić odpowiednie spożycie jodu z produktów takich jak owoce morza i nabiał.
Czytaj też:
Jarmuż – cudowne właściwości prozdrowotne i przepis na smaczne chipsy