Naukowcy ustalili, że tzw. CTVT, czyli zakaźny psi guz weneryczny, który przenosi się drogą płciową, to najstarszy znany nowotwór świata. Choroba pojawiła się po raz pierwszy ok. 11 tys. lat temu - podaje "Gazeta Wyborcza".
Czworonóg, w którego ciele CTVT powstał, przypominał dzisiejszego huksy i prawdopodobnie był jednym z pierwszych udomowionych gatunków. Jego geny trafiły - razem z nowotworowym guzem - do wielu różnych psich ras.
CTVT - Canine Transmissible Venereal Tumour, czyli zakaźny psi guz weneryczny - zajmuje główne zewnętrzne narządy płciowe i jest przenoszony w trakcie kopulacji.
Guz zostął przebadany przez naukowców z angielskiego Instytutu Sangera fundacji Wellcome Trust i uniwersytetu w Cambridge. Badacze po przeanalizowaniu próbek dwóch chorych psów z różnych części świata odkryli, że obie próbki miały aż dwa miliony wspólnych mutacji. Jedna z mutacji posłużyła do stworzenia "molekularnego zegara". Na jego podstawie oszacowano, że osobnik, w ciele którego powstała choroba, żył ok. 11 tys. lat temu.
- To niesamowite, że genom tego niezwykle "długo żyjącego" raka udowodnił nam, że w sprzyjających warunkach komórki nowotworowe mogą przetrwać tysiące lat - powiedziała dr Elizabeth Murchinson, główna autorka pracy.
pr, "Gazeta Wyborcza"
CTVT - Canine Transmissible Venereal Tumour, czyli zakaźny psi guz weneryczny - zajmuje główne zewnętrzne narządy płciowe i jest przenoszony w trakcie kopulacji.
Guz zostął przebadany przez naukowców z angielskiego Instytutu Sangera fundacji Wellcome Trust i uniwersytetu w Cambridge. Badacze po przeanalizowaniu próbek dwóch chorych psów z różnych części świata odkryli, że obie próbki miały aż dwa miliony wspólnych mutacji. Jedna z mutacji posłużyła do stworzenia "molekularnego zegara". Na jego podstawie oszacowano, że osobnik, w ciele którego powstała choroba, żył ok. 11 tys. lat temu.
- To niesamowite, że genom tego niezwykle "długo żyjącego" raka udowodnił nam, że w sprzyjających warunkach komórki nowotworowe mogą przetrwać tysiące lat - powiedziała dr Elizabeth Murchinson, główna autorka pracy.
pr, "Gazeta Wyborcza"