Hematoonkologia w ujęciu klinicznym i systemowym. Wnioski i rekomendacje

– Wskazując decydentom niezbędne kierunki zmian zawsze dbamy o to, aby posługiwać się rzetelnymi i merytorycznie opracowanymi informacjami. Takie podejście sprawia, że jesteśmy równoprawnym partnerem w dyskusji, a wnioski, które prezentujemy są traktowane poważnie. Sytuację pacjentów hematoonkologicznych badaliśmy z niezwykłą starannością. Mamy pewność, że oddajemy w Państwa ręce wyjątkowy i wartościowy raport, który otworzy dyskusję publiczną w zakresie obszarów wymagających pilnej poprawy – mówi Elżbieta Kozik, prezes PARS: Polskie Amazonki Ruch Społeczny.

Rekomendacje zawarte w raporcie

1. Profilaktyka wtórna i wczesna diagnostyka– należy wyedukować pacjentów i lekarzy POZ odnośnie potrzeby regularnego przeprowadzania morfologii krwi. To badanie jest podstawą, niezbędną do poprawy wczesnej wykrywalności schorzeń hematoonkologicznych.

2. Leczenie – konieczne jest zapewnienie dostępu do najskuteczniejszych terapii już na początku ścieżki pacjenta, bo to właśnie wtedy ma szansę przynieść najwięcej korzyści oraz może być kluczowe dla kolejnych etapów leczenia.

3. Leczenie w czasie pandemii COVID-19– w trakcie pandemii bardziej niż kiedykolwiek należy minimalizować czas pobytu pacjenta w szpitalu, co umożliwiają terapie doustne i podskórne. To przynosi korzyści zarówno dla pacjenta, personelu medycznego, jak i obniża koszty leczenia.

4. Rejestr onko-hematologiczny – należy usprawnić proces gromadzenia danych o przebiegu choroby, dzięki czemu możliwe będzie lepsze dopasowanie terapii dla konkretnego pacjenta.

Obowiązkowa regularna podstawowa diagnostyka

Dr Dominik Dytfeld: „Nie ma jednoznacznych metod diagnostycznych czy badań, które wykonywane regularnie zapobiegają późnemu rozpoznaniu nowotworu np. układu chłonnego. Jednak ważne jest wykonywanie badań podstawowych, takich jak morfologia krwi i OB. Badania te nie wykluczą choroby, ale u pewnego odsetka pacjentów pozwolą rozpoznać chorobę trochę wcześniej. Należy zwrócić uwagę na pomijany często problem, jakim jest samo wyobrażenie pacjentów lub potencjalnych pacjentów o chorobie. Mylne stereotypy, związane z brakiem możliwości leczenia lub jego ciężkim przebiegiem niegwarantującym rezultatów, skłaniają chorych do odwlekania decyzji o jego podjęciu. Jest to spowodowane niską świadomością na temat nowoczesnych metod leczenia”.

Najlepsze leczenie na początek

Prof. Krzysztof Giannopoulos "Czas trwania remisji po nawrocie zmniejsza się z każdą kolejną linią leczenia. Dlatego ważny jest wybór najskuteczniejszej terapii już od pierwszej linii leczenia oraz dostępność do jak największej liczby nowych terapeutyków w kolejnych liniach leczenia. Wybór terapii drugiego i kolejnych rzutów uzależniamy od odpowiedzi uzyskanej na leczenie pierwszej linii, stosowanych leków we wcześniejszych terapiach oraz toksyczności leczenia (...). BRAK TERAPII CELOWANYCH W 1. LINII LECZENIA Niestety dostępność do terapii pierwszego wyboru zalecanych przez Europejskie Towarzystwa Onkologii Medycznej (ESMO) zawiera terapie, które nie są refundowane w Polsce".

"Doświadczenia pacjentów i obserwacje powinny zostać wykorzystane jako cenna wskazówka przy pracy nad rozwiązaniami systemowymi, regulującymi organizację leczenia, również w tak wyjątkowej sytuacji jak okres pandemii".

Agata Polińska Członek Zarządu Fundacji Alivia: Doświadczenia pacjentów i obserwacje powinny zostać wykorzystane jako cenna wskazówka przy pracy nad rozwiązaniami systemowymi, regulującymi organizację leczenia, również w tak wyjątkowej sytuacji jak okres pandemii.

Kolejki do specjalistów coraz dłuższe

Mariusz Kordecki "Sytuacja pacjenta hematoonkologicznego w dobie pandemii COVID-19 jeszcze bardziej skomplikowała dostępność do świadczeń gwarantowanych w szczególności w powiatach z wysokim wskaźnikiem zachorowań. W ujęciu ogólnopolskim, w porównaniu do początku 2019 roku zaobserwowano wzrost czasu oczekiwania na wizytę u hematologa, który obecnie wynosi ok. 2 miesiące".

"W dobie pandemii COVID-19 istotną rolę zaczęły odgrywać terapie, które minimalizują konieczność przebywania pacjenta w szpitalu – terapie podawane podskórnie oraz doustne postacie leków. Taka forma terapii przynosi korzyści zarówno dla pacjentów (bezpieczeństwo i wygoda stosowania), jak również dla personelu medycznego, umożliwiając ograniczenie liczby pacjentów wymagających bezpośredniego udziału wyspecjalizowanej kadry. Zmiana sposobu podania przekłada się również na obniżenie ponoszonych kosztów"