Jesteś wciąż senny w ciągu dnia? To może być objaw poważnej choroby
Za pracę gruczołu tarczycy odpowiada hormon TSH wytwarzany w przysadce mózgowej. Kiedy jednak tarczyca zaczyna produkować za mało hormonów w porównaniu do zapotrzebowania organizmu, mówimy o niedoczynności tarczycy. Na zachorowanie narażone są zwłaszcza osoby starsze, głównie kobiety. Niedoczynność tarczycy może wynikać zarówno z nieprawidłowej funkcji samej tarczycy i mówimy wtedy o niedoczynności pierwotnej, jak i z zaburzonego mechanizmu regulacji funkcjonowania tarczycy. Jest to tzw. niedoczynność wtórna. Najczęstsze przyczyny niedoczynności tarczycy pierwotnej to:
- choroba Hashimoto,
- usunięcie tarczycy,
- leczenie jodem radioaktywnym,
- przedawkowanie leków przeciwtarczycowych.
Wtórna niedoczynność tarczycy jest związana z niedoborem hormonów tarczycy, który nie wynika ze zmian w gruczole tarczowym, ale z zaburzeń w układzie podwzgórzowo-przysadkowym, w tym zmian nowotworowych.
Objawy niedoczynności tarczycy
Objawy niedoczynności tarczycy są tak różnorodne, że często są mylone z innymi schorzeniami. Jednym z objawów jest senność w ciągu dnia. Dzieje się tak dlatego, że ilość hormonów regulujących procesy metaboliczne zachodzące w organizmie jest zbyt mała. Niedobór hormonów tarczycy może też zaburzać prawidłowe trawienie i spowalniać perystaltykę jelit. Do najczęstszych objawów, oprócz senności można zaliczyć:
- przewlekłe uczucie zmęczenia,
- ciągłe uczucie zimna, niezwiązane z temperaturą otoczenia,
- zaburzenia pamięci i trudności z koncentracją,
- zaburzenia lękowe,
- spowolnienie perystaltyki jelit (niestrawność, zatwardzenia),
- wzrost masy ciała,
- zachrypnięty głos,
- wypadanie włosów,
- obrzęki kończyn, obrzęki twarzy,
- bóle mięśniowo-stawowe,
- spadek libido,
- zaburzenia cyklu miesiączkowego u kobiet.
Jakie badania potwierdzają niedoczynność tarczycy?
Aby potwierdzić bądź wykluczyć niedoczynność tarczycy, lekarz zleca przeprowadzenie badań hormonalnych. Podstawowym badaniem jest stężenie TSH we krwi. Jego wyniki są podstawą do dalszej diagnostyki. Należą do nich m.in.: USG tarczycy oraz oznaczenie stężeń immunoglobulin przeciwtarczycowych we krwi.