Mupirocyna a gronkowiec złocisty

Gronkowiec złocisty

Gronkowiec złocisty oporny na metycylinę (ang. methicilin-resistance Staphylococcus aureus, MRSA) kolonizuje głównie osoby przebywające w szpitalach i ośrodkach opieki długoterminowej. Głównym problemem związanym z infekcją MRSA jest ograniczona liczba działających antybiotyków oraz możliwość dalszego rozwoju oporności. Do niedawna nie wiadomo było, czy eradykacja bakterii u osób skolonizowanych, ale bez obecnych objawów infekcji, przynosi pacjentowi korzyść kliniczną.

Eradykacja gronkowca

Niedawno zostały opublikowane wyniki badania CLEAR, w którym oceniano skuteczność eradykacji pacjentów skolonizowanych MRSA. Pacjentów losowo podzielono na dwie grupy: tych, u których wykonano eradykację (zabicie bakterii środkami przeciwbakteryjnymi) i edukowano na temat higieny oraz na grupę, którą jedynie edukowano. Eradykacja polegała na płukaniu jamy ustnej roztworem środka antyseptycznego, jakim jest chlorhesydyna lub dodaniu roztworu do kąpieli. Ponadto pacjenci stosowali donosowo antybiotyk – mupirocynę – przez 5 dni dwa razy w miesiącu przez 6 miesięcy. Okres obserwacji wyniósł jeden rok. Po tym czasie odnotowano, że pacjenci, u których wykonano eradykację bakterii rzadziej rozwijali infekcję związaną z MRSA (6,3 proc.) w porównaniu z osobami, które przeszły jedynie edukację z zakresu higieny (9,2 proc.). Ponadto pacjenci poddani leczeniu przeciwbakteryjnemu rzadziej rozwijali infekcje niezwiązane z MRSA oraz rzadziej byli hospitalizowani z powodu jakiejkolwiek infekcji w porównaniu z grupą kontrolną.