Tężyczka – tajemnicza choroba, którą trudno zdiagnozować. A leczenie jest proste

Dodano:
Tężyczka Źródło: Shutterstock
Tężyczka to trudna do zdiagnozowania choroba, która ma szereg niejednoznacznych objawów. Jak ją rozpoznać?

Tężyczka to podstępna choroba, której skutki mogą znacznie utrudnić życie chorego. U pacjenta nagle pojawiają się skurcze różnych części ciała. Może dojść również do uczucia mrowienia rąk czy do ataków paniki spowodowanych hiperwentylacją. I choć chorobę trudno zdiagnozować, leczenie jej nie jest trudne. Na czym polega i co trzeba wiedzieć o tężyczce?

Tężyczka: co to za choroba?

Tężyczka to choroba, która objawia się niekontrolowanymi skurczami mięśni. Wynika z zaburzonego przesyłania impulsów nerwowo-mięśniowych, które są spowodowane brakiem pewnych pierwiastków i mikroelementów w organizmie.

Chory może czuć nagłe drętwienie żuchwy, mięśni twarzy, mrowienie dłoni czy stóp. Może mieć niekontrolowane skurcze mięśni np. okolic oczu czy ust, czuć kołatanie serca albo napady paniki. Symptomem tężyczki są również omdlenia i hiperwentylacja.

Tężyczka występuje rzadko. U osób chorujących na astmę, cukrzycę czy choroby tarczycy istnieje większe ryzyko rozwoju choroby. Jeśli tężyczka już się objawi to częściej w postaci utajonej niż jawnej.

Przyczyny choroby

Tężyczka to choroba, którą mogą powodować:

  • niedobory mikroelementów, np. wapnia i magnezu
  • niedobory witaminy D
  • problemy z wchłanianiem wapnia
  • złe odżywianie
  • przyjmowanie leków o działaniu moczopędnym, które wypłukują z organizmu mikroelementy
  • uszkodzenie przytarczyc dokonane w trakcie operacji

Ataki choroby

Choroba występuje w postaci nieprzewidzianych i niekontrolowanych ataków. Często wywołuje je nadmierny stres, pobudzenie czy lęk. Gdy pod wpływem emocji szybko oddychamy, obniża się poziom wapnia w organizmie, co może doprowadzić do skurczy mięśni czy kołatania serca.

Rozpoznanie

Aby prawidłowo zdiagnozować tężyczkę, trzeba wykonać szereg badań oraz wykluczyć inne choroby. Lekarz najczęściej rozpoczyna diagnostykę od wyeliminowania chorób płuc, serca i depresji. Jeśli wszystkie wyniki wychodzą negatywnie, pacjent otrzymuje skierowanie na wykonanie badań laboratoryjnych, EKG, EEG, EMG.

Dopiero po wykonaniu tych badań wykonywane są próby tężyczkowe, które określają potencjał przewodzenia impulsów nerwowych oraz testy prowokacyjne, które pomagają zdiagnozować tężyczkę.

Polegają one na zdiagnozowaniu objawów Chvostka i Trousseau. Objaw Chvostka jest charakterystyczny dla tężyczki utajonej i oznacza niekontrolowany skurcz mięśni twarzy po lekkim uderzeniu przez lekarza nerwu twarzowego. Objawy Trousseau polega z kolei na zaciśnięciu dłoni i założeniu na nadgarstek specjalnej opaski, która powoduje niedokrwienie ręki.

Rodzaje choroby

Tężyczka dzieli się na jawną i utajoną. Każda z nich daje inne objawy i wymaga innego leczenia. Trudno je zdiagnozować, bo objawy są niejednoznaczne.

Jawna postać choroby

Tężyczka jawna spowodowana jest niedoborem wapnia w organizmie. Objawia się napadowymi skurczami mięśni i mrowieniem np. kończyn czy okolic twarzy. Chorego męczą również skurcze ramion czy klatki piersiowej.

Pacjenci mogą mieć problemy z bezsennością, być rozdrażnieni, niespokojni. Ciężko im zachować higienę psychiczną, mają skłonności do pesymizmu.

Na szczęście tężyczka jawna nie prowadzi do większych powikłań. Można ją opanować, suplementując wapń, witaminę D i dbając o właściwą dietę. O leczeniu decyduje lekarz.

Utajona postać choroby

To inna postać choroby, która objawia się sygnałami ze strony układu nerwowego. Występuje na skutek niedoborów magnezu w organizmie lub hiperwentylacji. Chory ma skłonności do obniżonego nastroju, lęków, fobii, niekiedy nawet depresji. Widzi świat w czarnych barwach, jest rozdrażniony, wybuchowy. Miewa ataki paniki lub złości, zaburzenia koncentracji, pamięci. Źle śpi, często cierpi na bezsenność.

Oprócz tego obserwuje u siebie ataki mrowienia kończyn, np. dłoni czy stóp, niekontrolowane drganie powiek czy ust, skurcze mięśni. Może również cierpieć z powodu problemów z układem krwionośnym – mieć zawsze zimne dłonie czy stopy, czuć kołatania lub kłucie w sercu.

Leczenie polega na przyjmowaniu dużych dawek magnezu i witaminy B6 oraz witaminy D pod kontrolą lekarza, unikaniu stresu i i zmiany diety w produkty bogate w magnez.

Proszę czekać ...

Proszę czekać ...

Proszę czekać ...

Proszę czekać ...