Insulina pomaga nie tylko w cukrzycy. Naukowcy potwierdzili jej nowe zastosowanie
Zespół naukowców z Toronto w Kanadzie dokonał przeglądu i metaanalizy badań dotyczących wpływu, jaki wywiera podawanie donosowej insuliny na funkcje poznawcze u pacjentów z chorobą Alzheimera lub demencją, a także osób zdrowych. Co dokładnie udało im się ustalić? Sprawdź.
Insulina donosowa poprawia pamięć i koncentrację
Eksperci wzięli pod lupę 29 badań przeprowadzonych w okresie od 2000 do 2021 roku. Wzięło w nich udział ponad 1700 osób. W badanej „populacji” znaleźli się pacjenci z chorobą Alzheimera, łagodnymi dysfunkcjami poznawczymi, zaburzeniami zdrowia psychicznego i problemami metabolicznymi, a także ludzie zdrowi bez żadnych zdiagnozowanych schorzeń.
Okazało się, że insulina podawana donosowo wpływa na poprawę ogólnego funkcjonowania poznawczego, ze szczególnym uwzględnieniem, umiejętności, takich jak zapamiętywanie i koncentracja na wykonywanym zadaniu. Występowanie opisanych zależności zaobserwowano u chorych na alzheimera oraz tych, którzy zmagają się z zaburzeniami kognitywnymi o łagodnym przebiegu. W pozostałych grupach nie stwierdzono istnienia podobnego związku. Wykazano też, że preparat był bardzo dobrze tolerowany przez pacjentów i nie wywołał skutków ubocznych.
Jest to pierwszy tak kompleksowy przegląd badań nad insuliną donosową i jej udziałem w poprawie funkcjonowania poznawczego człowieka. Stanowi on doskonały punkt wyjścia do dalszego zgłębiania opisywanej tematyki. Naukowcy podkreślają, że trzeba przeprowadzić dalsze analizy w celu lepszego zrozumienia natury prezentowanych zależności. Warto rozszerzyć badania o kolejne grupy pacjentów, by w ten sposób docelowo poprawić jakość życia większej liczby osób.
Choroba Alzheimera zbiera pokaźne żniwo
Dokonania naukowców z Kanady mogą otworzyć nowy rozdział w leczeniu pacjentów zmagających się z chorobą Alzheimera. Należy podkreślić, że cierpi na nią już od 15 do nawet 21 milionów ludzi na świecie. Oficjalne statystyki nie oddają jednak wiernie skali problemu. Schorzenie początkowo nie daje żadnych wyraźnych objawów, więc wielu przyszłych pacjentów w ogóle nie zdaje sobie sprawy ze swojego stanu zdrowia. Zaczyna szukać pomocy dopiero wtedy, gdy choroba utrudnia im normalne funkcjonowanie w życiu codziennym i prawidłowe realizowanie dotychczasowych obowiązków związanych, chociażby z pracą zawodową czy rolą społeczną (ojca, partnera, babci etc.).
Źródła: gov.pl, journals.plos.org