Jak wspierać osobę z chorobą Alzheimera?
Choroba Alzheimera jest poważną chorobą zwyrodnieniową układu nerwowego, a przede wszystkim mózgu. Pierwsze objawy pojawiają się około 65. roku życia i stopniowo się nasilają. Początkowo chory może zdawać sobie sprawę z tego, co się z nim dzieje. Zauważa, że coraz częściej miewa problemy z pamięcią i koncentracją, zapomina co gdzie odłożył, musi chwilę pomyśleć, zanim przypomni sobie imię kogoś znajomego. Bardzo często chorzy wstydzą się swoich problemów z pamięcią i starają się je maskować. Robią co mogą, by osoby z najbliższego otoczenia nie zorientowały się, że dzieje się coś niedobrego. A jeśli do tego dojdzie, oburzają się.
Trzeba pamiętać, że choroba Alzheimera, choć dotyczy jednej osoby i nie jest zaraźliwa, oddziałuje na całą rodzinę. Bardzo ważne jest to, jak szybko osoby z najbliższego otoczenia zauważą pierwsze objawy choroby Alzheimera, jak zareagują i jakie kroki podejmą. W przypadku tej choroby bardzo ważne jest bowiem wsparcie najbliższych – dzieci, wnuków, przyjaciół i znajomych.
Jak wspierać osobę chorą na Alzheimera?
Jeśli podejrzewamy, że ktoś z naszych najbliższych może mieć pierwsze objawy choroby Alzheimera, należy jak najszybciej udać się z nim do specjalisty – może to być geriatra, psychiatra lub lekarz pierwszego kontaktu. Ważne, by uczestniczyć w wizycie, ponieważ chory może nie zdawać sobie sprawy ze skali problemu lub świadomie zatajać niektóre objawy lub wydarzenia z życia.
Warto opowiedzieć lekarzowi o:
-
problemach z pamięcią,
-
problemach z wyobraźnią,
-
problemach z określeniem czasu i miejscach,
-
problemach z wykonywaniem podstawowych czynności,
-
stanach depresyjnych,
- nieadekwatnym do sytuacji zachowaniu,
- unikaniu kontaktów towarzyskich,
- zaburzeniach snu,
- problemach z wysławianiu się,
- problemach z odżywieniem,
- nietrzymaniu moczu lub stolca,
- wszelkich zmianach w zachowaniu.
Choroba Alzheimera – kilka wskazówek dla najbliższych
Wsparcie ze strony najbliższego otoczenia jest niezwykle istotne w przypadku choroby Alzheimera. Pacjenci bardzo często czują się zagubieni, odizolowani i przerażeni tym, co się z nimi dzieje. Dlatego tak ważne jest odpowiednie postępowanie. Oto kilka wskazówek:
-
Przede wszystkim postaraj się zachować spokój w kontakcie z osobą chorą. Nie reaguj złością na niepokojące zachowania, nie okazuj dezaprobaty, nie wytykaj pomyłek i zapominania.
-
Postaraj się wprowadzić stały harmonogram snu, posiłków, codziennej aktywności. Chorzy lepiej się czują, gdy wszystko ma swój porządek. Chaos może powodować pogłębienie objawów.
-
Pomóż choremu aktywnie spędzać czas. Zachęcaj do spacerów i spotkań z rodziną, rozwiązywania krzyżówek, grania w gry planszowe.
-
Dopóki jest to możliwe, spraw, by chory jak najdłużej pozostał samodzielny.
- Zapewnij choremu bezpieczeństwo – może mieć problem z odpowiednim dawkowaniem leków, zapomnieć drogi do domu lub zakręcić gaz w mieszkaniu. Jeśli widzisz, że chory może stwarzać zagrożenie dla siebie i innych, postaraj się ograniczyć ryzyko do minimum.