Lordoza nie jest chorobą. Wada postawy to jej spłycenie, pogłębienie lub zniesienie

Wady postawy to powszechny problem, który dotyczy nie tylko osób dorosłych, ale także coraz młodszych dzieci. Ich rozwojowi sprzyjają przede wszystkim nasz tryb życia oraz codzienne nawyki. Garbienie się, długie siedzenie przed komputerem i telewizorem, korzystanie ze smartfonów i brak aktywności to najczęstsze z przyczyn problemów z kręgosłupem, które mogą objawiać się w dość nietypowy sposób. Nienaturalna pozycja ciała sprzyja nadmiernemu wygięciu, spłyceniu oraz całkowitemu zniesieniu fizjologicznej lordozy, co skutkuje poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.

Lordoza – co to jest?

Lordoza jest naturalną pozycją kręgosłupa, który nie jest idealnie prosty. Dzięki odpowiednim krzywiznom kręgosłupa nasze ciało może utrzymywać właściwą postawę i jest „rusztowaniem”, na którym opiera się ciężar naszej głowy. Spełnia on także inne funkcje m.in. pozwala amortyzować wstrząsy, na które nasze ciało narażone jest podczas wykonywania różnych czynności.

W pierwszych latach życia nasz kręgosłup przypomina swoim wyglądem literę „S”. Kształtuje się stopniowo na skutek kolejnych etapów rozwoju. Na początku, w wieku kilku miesięcy, tworzy się fizjologiczne wygięcie kręgosłupa w odcinku szyjnym. Kolejnym etapem jest ukształtowanie się wygięcia kręgosłupa w odcinku lędźwiowym – zmiany te następują w okresie nauki chodzenia. W wieku wczesnoszkolnym następuje wyraźne pogłębienie się naturalnej lordozy lędźwiowej; ludzki kręgosłup przyjmuje właściwy kształt dopiero po osiągnięciu pełnoletności i zakończeniu intensywnych procesów wzrostowych. W wieku przedszkolnym, wczesnoszkolnym i w okresie dojrzewania kształt naszego kręgosłupa znacząco się zmienia. Do około 18. roku życia rozwija się także najwięcej wad postawy, choć mogą się one również pojawić w dorosłym życiu.

Rodzaje lordozy: szyjna, piersiowa i lędźwiowa

Wyróżniamy trzy rodzaje lordozy, czyli lordozę szyjną, piersiową oraz lędźwiową. Lordoza szyjna i lordoza lędźwiowa to wygięcia kręgosłupa w stronę brzuszną. W przypadku lordozy piersiowej mamy do czynienia z wygięciem kręgosłupa w stronę grzbietową. Najczęściej pojawiają się nieprawidłowości w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa, które mają związek z przeciążeniem mięśni oraz niewłaściwą postawą ciała.

Fizjologiczne lordozy to wygięcie kręgosłupa pod określonym kątem. Stany patologiczne obejmują pogłębienie krzywizny kręgosłupa (hiperlordoza) i jej spłycenie (hipolordoza), a także zniesienie naturalnej krzywizny.

Lordoza – przyczyny wad kręgosłupa

Pogłębienie, spłycenie i zniesienie naturalnej krzywizny kręgosłupa może być wadą wrodzoną lub nabytą. W przypadku wad wrodzonych najczęściej mamy do czynienia z pojawieniem się wad postawy na skutek nieprawidłowego napięcia mięśniowego oraz zaburzeń rozwojowych w obrębie kręgosłupa i miednicy.

Przyczyny lordozy nabytej to dość duża grupa czynników, na których pojawienie się sami mamy wpływ, opiekując się niemowlętami i małymi dziećmi, jak również później, prowadząc określony tryb życia. Lordozy mogą być skutkiem zaniedbań powstałych już w pierwszych miesiącach życia. Sprzyja im przyśpieszanie kolejnych etapów rozwojowych niemowląt, czyli wymuszanie przyjęcia przez malucha pozycji siedzącej, korzystanie z nieodpowiednich nosidełek i chodzików, jak również zbyt szybkie zmuszanie dziecka do chodzenia np. podtrzymując je pod pachami i za uniesione ku górze rączki.

Nie mniej ważne jest dbanie o prawidłowy rozwój miednicy i stawów biodrowych malucha, które uwzględnia właściwe noszenie dziecka i wykonywanie badań profilaktycznych, jak również szerokie pieluchowanie w pierwszych miesiącach życia. W kolejnych latach życia i rozwoju kręgosłupa lordozy nabyte są skutkiem zaniedbań związanych z codziennym trybem życia i aktywnością. Siedzący tryb życia, nadwaga, otyłość oraz garbienie się i nienaturalne pochylanie głowy np. nad ekranem smartfona to główne powody pojawienia się mniej i bardziej zaawansowanych wad postawy.

Jak leczyć nieprawidłową lordozę?

Leczenie lordozy wymaga przede wszystkim odpowiedniej diagnostyki, której częścią są badania przesiewowe. Są one wykonywane na różnych etapach życia dziecka, jednak w dorosłym życiu zapominamy o sprawdzeniu, czy z naszym kręgosłupem jest wszystko w porządku. Pojawiamy się u lekarza, gdy odczuwamy ból kręgosłupa oraz inne dolegliwości.

To utrudnia skuteczne leczenie, jednak nie ma granicy wiekowej, która uniemożliwiałaby podjęcie terapii. Ważną częścią leczenia lordozy są ćwiczenia na lordozę, które powinny być wykonywane są pod okiem fizjoterapeuty. W leczeniu lordozy dużą rolę odgrywa także codzienna aktywność fizyczna, utrzymywanie odpowiedniej wagi i pamiętanie o przyjmowaniu prawidłowej postawy.