Picie alkoholu po operacji raka prostaty. Czy po leczeniu należy ograniczyć spożycie?

Rak prostaty (rak gruczołu krokowego, rak stercza) to często diagnozowany nowotwór złośliwy, który rozwija się u mężczyzn po 55. roku życia. Proces chorobowy w obrębie gruczołu krokowego może rozwinąć się znacznie wcześniej, stopniowo przeobrażając się ze stanu zapalnego w nowotwór prostaty, dlatego badania prostaty powinni systematycznie wykonywać mężczyźni, którzy ukończyli 45. rok życia.

Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania to m.in.:

• uwarunkowania genetyczne,
• nadmierne spożywanie alkoholu,
• palenie papierosów,
• stosowanie diety, która jest bogata w tłuszcze pochodzenia zwierzęcego.

Fizjologiczne zmiany w obrębie prostaty są spowodowane m.in. stopniowym obniżaniem się produkcji męskich hormonów płciowych, jednak chora prostata nie zawsze daje charakterystyczne objawy.

Większość mężczyzn uważa, że jeżeli nie korzystają z toalety w nocy i nie mają problemów z opróżnianiem pęcherza moczowego, a także nie mają zaburzeń erekcji, to są w pełni zdrowi. Niestety, stan zdrowia prostaty można określić jedynie na podstawie wyników wykonanych badań, do których zaliczamy:

• badanie per rectum,
• badanie poziomu PSA, czyli swoistego antygenu sterczowego, który jest obecny we krwi.

Poziom PSA we krwi to jeden ze wskaźników diagnostycznych, które pozwalają ocenić stan zdrowia gruczołu krokowego.

Wartość PSA nie powinna przekraczać 4 ng/ml, jednak wraz z wiekiem poziom PSA może się podwyższyć, co nie zawsze ma związek z rakiem. Jeżeli PSA mieści się w granicy 0-2,5ng/ml, to mężczyzna nie ma powodów do zmartwień, bo w jego gruczole krokowym nie zachodzą niepokojące zmiany. Poziom PSA w granicach 2,6-4,0 ng/ml powinien zaniepokoić, jeżeli w bliskiej rodzinie był zdiagnozowany rak prostaty lub mężczyzna prowadzi niezdrowy tryb życia, który zwiększa ryzyko rozwoju nowotworu. Wzrost PSA powyżej normy jest wskazaniem do wykonania dodatkowych badań, które pozwalają stwierdzić, czy u mężczyzny rozwija się rak. Badanie PSA służy w celu oceny zdrowia prostaty, jednak trzeba również pamiętać, że elementem profilaktyki raka prostaty jest przede wszystkim badanie per rectum, którego mężczyźni często unikają.

Potwierdzony badaniami rak prostaty wymaga odpowiedniego leczenia. Uwzględnia ono wykonanie zabiegu chirurgicznego, który pozwala usunąć masę guza. W przypadku agresywnego raka prostaty niezbędne jest wycięcie prostaty wraz z pęcherzykami nasiennymi. Jeżeli wyniki badań nie wskazują na agresywnego raka prostaty, to może zostać przeprowadzony zabieg, który ma na celu usunięcie fragmentu gruczołu krokowego.

Rak prostaty – przyczyny

Jedną z przyczyn rozwoju raka prostaty jest podeszły wiek. Na skutek zachodzących w organizmie zmian, które mają związek z procesami starzenia, zwiększa się ryzyko rozwoju chorób prostaty. U większości mężczyzn po 65. roku życia diagnozowany jest stan zapalny prostaty, który wymaga leczenia. Stałe kontrolowanie poziomu PSA pozwala wykryć moment pojawienia się nieprawidłowości, które mogą wskazywać na wczesną postać nowotworu gruczołu krokowego. W przypadku każdego nowotworu liczy się czas – wczesne wykrycie zmian w obrębie gruczołu krokowego, które są związane z rozwojem guza, zwiększa szansę na całkowite wyleczenie. Co ważne, rak prostaty może rozwijać się niemal bezobjawowo, dlatego warto pamiętać o systematycznych badaniach przesiewowych.

Inne przyczyny rozwoju raka prostaty to m.in.:

• predyspozycje genetyczne – mężczyźni, których dziadkowie, ojcowie i bracia mieli chorą prostatę, są bardziej narażeni na rozwój nowotworu;

• nadużywanie alkoholu – w negatywny sposób na prostatę wpływa nie tylko spożywanie alkoholu w bardzo dużej ilości, ale także codzienne picie niewielkich ilości trunków;

• nałogowe palenie papierosów – u palaczy tytoniu ryzyko rozwoju raka prostaty jest wyższe niż u osób niepalących,

• stosowanie diety bogatej w mięso i tłuszcze pochodzenia zwierzęcego – dieta bogata w mięso, tłuszcze nasycone oraz produkty wysoko przetworzone sprzyja rozwojowi przewlekłego stanu zapalnego i zwiększa ryzyko rozwoju wszystkich typów nowotworów;

• otyłość i siedzący tryb życia.

Rak prostaty – objawy

Rak prostaty to podstępna choroba, która początkowo rozwija się bezobjawowo. Zanim pojawią się typowe objawy, które wskazują na nowotwór gruczołu krokowego, mogą występować mniej nasilone objawy stanu zapalnego prostaty.

Objawy stanu zapalnego w obrębie gruczołu krokowego to m.in.

• nieprzyjemne dolegliwości podczas oddawania moczu (ból, pieczenie),

• częste parcie na pęcherz,

• ból w obrębie miednicy mniejszej,

• nasilające się zaburzenia funkcji seksualnych.

Gruczoł krokowy otacza cewkę moczową, dlatego jego powiększenie się na skutek stanu zapalnego wywołuje nieprzyjemne objawy. Są one podobne do objawów infekcji układu moczowego i bardzo często bywają przez mężczyzn bagatelizowane.

Nieleczone zapalenie prostaty może doprowadzić do poważnych powikłań m.in. nawracających infekcji pęcherza i nerek.

Objawy raka prostaty są bardziej nasilone. Na nowotwór gruczołu krokowego mogą wskazywać m.in.:

• częste oddawanie moczu w nocy,

• ból w okolicy miednicy,

• problem z całkowitym opróżnieniem pęcherza moczowego,

• przerywany strumień moczu podczas mikcji,

• zaburzenia erekcji.

Rezygnacja z badań profilaktycznych oraz bagatelizowanie objawów, które mogą wskazywać na przerost prostaty lub raka prostaty to powszechny problem. Wcześnie wykryty rak prostaty jest w pełni uleczalny; wykrycie choroby w zaawansowanym stadium, gdy rak daje przerzuty, znacząco zmniejsza szansę na całkowite wyleczenie.

Leczenie raka prostaty. Dostępne metody

W leczeniu prostaty stosowany jest zabieg o nazwie prostatektomia radykalna lub prostatektomia prosta. W przypadku radykalnej operacji prostaty usuwany jest cały gruczoł krokowy wraz z pęcherzykami nasiennymi; podczas przeprowadzania prostej operacji prostaty usuwana jest jedynie część gruczołu krokowego.

Prostatektomia może zostać wykonana kilkoma metodami. Pierwsza metoda przeprowadzania prostatektomii radykalnej, czyli tradycyjny zabieg chirurgiczny, jest stosowana coraz rzadziej. Ze względu na spore ryzyko, jakie związane jest z inwazyjnym zabiegiem chirurgicznym oraz dostępność metod małoinwazyjnych, większość pacjentów poddawanych jest m.in. zabiegowi z użyciem laparoskopu.

Radykalna prostatektomia laparoskopowa to operacja prostaty, która w mniejszym stopniu obciąża organizm chorego pacjenta oraz rzadko powoduje powikłania. Trzeba jednak wiedzieć, że wybór metody leczenia jest zawsze dobierany indywidualnie do stanu zdrowia osoby, u której został zdiagnozowany rak gruczołu krokowego.

Oprócz prostatektomii otwartej i operacji prostaty z zastosowaniem laparoskopu możliwe jest również usunięcie gruczołu krokowego innymi metodami np. z wykorzystaniem lasera.

Wybór metody leczenia jest pierwszym krokiem na drodze do zdrowia. W przypadku wszystkich metod operacji raka prostaty lekarz dostosowuje metodę leczenia do ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Po zabiegu usunięcia prostaty niezbędne jest przestrzeganie wskazań lekarza oraz poddanie się rehabilitacji, która ma na celu poprawę jakości życia.

Zalecenia dla mężczyzn po usunięciu prostaty

Życie bez prostaty jest możliwe, jednak trzeba przestrzegać kilku ważnych zasad, dzięki którym jego jakość nie ulegnie znacznemu pogorszeniu. Mężczyźni po operacji prostaty mogą zmagać się np. z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Co więcej, wycięcie prostaty może wpłynąć na poziom aktywności seksualnej, powodując zaburzenia erekcji.

Operacja wymusza kilkudniowy pobyt w szpitalu, jednak większość pacjentów szybko wraca do zdrowia. Warto wiedzieć, że typowe dolegliwości pooperacyjne, czyli m.in. ból podczas oddawania moczu, mijają w ciągu kilku tygodni. Mężczyzna po usunięciu prostaty może często oddawać mocz i mieć problem z jego utrzymaniem podczas śmiechu, kaszlu oraz kichania, a także podnoszenia ciężkich przedmiotów. Rehabilitacja urologiczna, która uwzględnia m.in. wykonywanie ćwiczeń mięśni Kegla, powinna zostać rozpoczęta przed wykonaniem zabiegu usunięcia prostaty. Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest również jednym ze skutków ubocznych przebytej po operacji radioterapii.

Czy można pić alkohol po operacji prostaty?

Mężczyźni często pytają lekarza, czy mogą spożywać alkohol po operacji gruczołu krokowego. Spożycie procentów w tym przypadku powinno zostać znacznie ograniczone. Jest to związane z koniecznością dbania o ogólny stan zdrowia, na który w negatywny sposób wpływa nadużywanie alkoholu.

Ponieważ rak prostaty jest często skutkiem wieloletniego nadużywania alkoholu, należy poinformować lekarza o chorobie alkoholowej jeszcze przed operacją. Jest to niezwykle ważne, bo nagłe odstawienie alkoholu może doprowadzić do wystąpienia objawów abstynencyjnych. Chory powinien omówić z lekarzem prowadzącym istniejący problem z nadużywaniem alkoholu, co pozwoli właściwie przygotować go do operacji. Po usunięciu prostaty częste picie alkoholu nie jest wskazane zarówno u osób, które wcześniej spożywały napoje wyskokowe okazjonalnie, jak i osób, u których występuje choroba alkoholowa.

Nadmierne spożywanie alkoholu przed operacją może doprowadzić do poważnych powikłań, wywołując trudne do zahamowania krwawienie lub zaburzenia rytmu serca. Mężczyźni często spożywający alkohol po operacji prostaty mogą cierpieć z powodu problemów z gojeniem uszkodzonych tkanek, a także zwiększają ryzyko rozwoju innych typów raka.