Statyny mogą chronić przed uszkodzeniami serca w wyniku terapii raka piersi
Statyny są szeroko stosowane w celu obniżenia poziomu cholesterolu i zapobiegania chorobom serca, ale czy mogą również pomóc w ochronie przed uszkodzeniem serca spowodowanym przez niektóre terapie raka piersi? Nowe badania prezentowane na dorocznej sesji naukowej American College of Cardiology wraz ze Światowym Kongresem Kardiologii sugerują, że odpowiedź może być twierdząca.
Konsekwencje leczenia raka piersi
Chemioterapie z antracyklinami, a także celowany trastuzumab, są powszechnie stosowane w leczeniu raka piersi. Odrębne badania szacują, że prawie 1 na 4 kobietynaz wczesnym stadium raka piersi otrzyma antracyklinę lub trastuzumab, ale wiadomo, że te same terapie ratujące życie są również toksyczne dla serca, a w niektórych przypadkach mogą powodować niewydolność serca. U niektórych kobiet pogorszenie czynności serca może wystąpić w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia leczenia raka.
„Do chwili obecnej istnieją ograniczone dowody potwierdzające bezpieczeństwo i skuteczność stosowania na szeroką skalę leków kardioprotekcyjnych u pacjentów z rakiem piersi we wczesnym stadium. Antagoniści angiotensyny i beta-adrenolityki wykazywały jedynie niewielkie efekty kardioprotekcyjne w badaniach klinicznych, a leki te są czasami źle tolerowane w tej populacji ze względu na skutki uboczne zmęczenia i zawrotów głowy, które wielu pacjentów już cierpi z powodu terapii nowotworowej lub samego raka” – powiedział David Bobrowski, student medycyny na University of Toronto w Kanadzie i główny autor badania. „Nasze wyniki sugerują, że przyjmowanie statyn wiąże się ze znacznie niższym ryzykiem rozwoju niewydolności serca wymagającej opieki szpitalnej wśród kobiet z wczesnym stadium raka piersi, które otrzymały jedną z tych terapii przeciwnowotworowych”.
W rzeczywistości, w porównaniu z kobietami, które nie przyjmowały statyn przed leczeniem przeciwnowotworowym, kobiety przyjmujące statyny podczas przyjmowania antracyklin lub trastuzumabu miały znacznie niższe ryzyko wystąpienia niewydolności serca, odpowiednio 58% i 66% w ciągu mediany pięcioletniej obserwacji.