Dlaczego nie ma szczepionki przeciwko gronkowcowi?

Staphylococcus aureus jest rodzajem bakterii. Występuje w klastrach przypominających winogrona (gronkowce). Dlatego nazywa się Staphylococcus.

Staphylococcus jest jedną z pięciu najczęstszych przyczyn infekcji po urazie lub operacji. S. aureus został odkryty w Aberdeen w Szkocji w 1880 roku przez chirurga Sir Alexandra Ogstona w ropie po ropniach chirurgicznych. Staphylococcus aureus należy do rodziny Staphylococcaceae. Wpływa na wszystkie znane gatunki ssaków, w tym ludzi. Ponadto, ze względu na jego zdolność do oddziaływania na wiele gatunków, S. aureus może być łatwo przenoszony z jednego gatunku na inny.

Przeniesienie Staphylococcus aureus

S. aureus może występować często w środowisku. S. aureus jest przenoszony przez kropelki powietrza lub aerozol. Gdy zarażona osoba kaszle lub kicha, uwalnia wiele małych kropelek śliny, które pozostają zawieszone w powietrzu. Zawierają bakterie i mogą zarazić innych. Inną popularną metodą przenoszenia jest bezpośredni kontakt z przedmiotami skażonymi przez bakterie lub ukąszenia od zarażonych osób lub zwierząt. Około 30% zdrowych ludzi nosi S. aureus w nosie, tylnej części gardła i na skórze.

Zapobieganie zakażeniom

Nowe badanie koncentruje się na aktywacji niewykorzystanego zestawu komórek odpornościowych, a także immunizacji przeciwko gronkowcowi w macicy lub w ciągu pierwszych kilku dni po urodzeniu. Badanie przeprowadzone na myszach wykazało, że komórki T - jeden z głównych typów wysoce specyficznych komórek odpornościowych organizmu - odgrywają kluczową rolę w ochronie przed bakteriami gronkowca. Większość szczepionek polega wyłącznie na stymulowaniu innego głównego typu komórek odpornościowych, komórek B, które wytwarzają przeciwciała do atakowania mikroorganizmów chorobotwórczych, takich jak bakterie.

Na całym świecie infekcje gronkowcem stały się powszechnym zagrożeniem dla zdrowia ze względu na rosnącą oporność na antybiotyki, dlatego tak ważne jest znalezienie skutecznego sposobu walki z tymi bakteriami.

Odkrycia zostały opublikowane w Journal of Clinical Investigation.