Leczenie chorób zapalnych jelit trudniejsze u osób z depresją i zaburzeniami lękowymi

Choroby zapalne jelit

Do nieswoistych chorób zapalnych jelit zalicza się chorobę Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W obu schorzeniach obecny jest stan zapalny w obrębie jelit, prowadzący do zmian, takich jak nadżerki i owrzodzenia. W chorobie Leśniowskiego-Crohna zmiany rozwijają się na przebiegu całego przewodu pokarmowego. U blisko połowy chorych powstają przetoki, szczeliny i ropnie w okolicy odbytu. Chorzy skarżą się na gorączkę, osłabienie, bóle brzucha, a niekiedy częste i uciążliwe biegunki. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dotyczy jelita grubego oraz odbytnicy i objawia się biegunką oraz obecnością krwi w stolcu.

Zaburzenia lękowe i depresja

W leczeniu nieswoistych chorób zapalnych jelit często stosuje się leki biologiczne – przeciwciała anty-TNF (przeciwko czynnikowi martwicy nowotworów) wykazujące działanie przeciwzapalne. W latach 2001-2016 kanadyjscy naukowcy zbadali, jak depresja i zaburzenia lękowe wpływają na proces leczenia chorób zapalnych jelit z użyciem anty-TNF. Badanie objęło 1135 osób z chorobami zapalnymi jelit, które były leczone anty-TNF. Osoby z zaburzeniami lękowymi i depresyjnymi były o 50% bardziej skłonne przerwać leczenie w ciągu 1 roku od jego rozpoczęcia oraz były o 28% bardziej skłonne do przerwania leczenia w czasie całego badania niż osoby bez problemów psychicznych. Zaburzenia lękowe oraz depresja zwiększają ryzyko przerwania terapii z użyciem anty-TNF, co niekorzystnie wpływa na skuteczność leczenia.