Liszajec zakaźny: przyczyny, objawy, leczenie

Liszajec to choroba skóry, która objawia się powstawaniem na skórze żółtych strupów. Jest to choroba przewlekła, której przyczyną jest infekcja bakteryjna. Co trzeba wiedzieć o liszajach i jak je leczyć?

Czym jest liszajec?

Liszajec to zmiana skórna, która wygląda nieestetycznie, swędzi i boli. Powstaje na skórze twarzy, szyi, karku kończyn. Zmian nie należy dotykać, bo można przenieść je na inne obszary skóry. Szczególnie należy dopilnować dzieci, by nie drapały strupów i nie dotykały rękami innych części twarzy.

Czym różni się liszajec od liszaja?

Liszajec to zmiana zakaźna, która powstaje z powodu zakażenia bakteryjnego. Stan zapalny toczy się w obrębie naskórka lub w głębszych warstwach skóry. Oprócz żółtych strupków, na twarzy i skórze mogą pojawiać się pęcherze wypełnione ropną treścią.

Liszaj płaski to z kolei zmiana skórna, która nie ma charakteru zakaźnego. Wygląda inaczej niż liszajec – zamiast żółtych strupów na skórze powstają grudki, wykwity, krostki. Różna jest również przyczyna choroby – liszaj mogą powodować wirusy, czynniki autoimmunologiczne, stres, a nawet zaburzenia hormonalne.

Rodzaje liszajca zakaźnego

Liszajec zakaźny dzieli się na:

• liszajec pęcherzykowy – może występować u małych dzieci. Na skórze powstają drobne pęcherze wypełnione żółtą treścią. Pęcherze szybko pękają, treść wycieka, przez co na skórze tworzą się żółto-miodowe strupy. Mogę one zajmować większy obszar skóry lub występować w skupiskach
• liszajec pęcherzowy – na zmienionej chorobowo skórze powstają duże pęcherze, które również wypełnione są treścią. Gdy pękną, tworzą żółty strup. Może on zagoić się samoistnie, nie pozostawiając po sobie śladu, jednak trwa to długo

Objawy liszajca zakaźnego

Po zakażeniu na skórze tworzy się zaczerwienienie. U osób dorosłych najczęściej powstaje ono w okolicy nosa i ust. Szybko powstaje pęcherz lub wiele drobnych pęcherzy, które pękają i tworzą strupy. Mogą one swędzieć, boleć, ale mogą również nie powodować żadnych dolegliwości bólowych. W miejscu liszajca skóra jest szorstka i chropowata, łuszczy się. Wygląda to nieestetycznie, sprawia dyskomfort.

Gdy strup odpadnie lub się zagoi, pozostawia po sobie zaczerwienienie. Na szczęście z czasem ono blaknie, nie zostawiając przebarwień ani trwałych śladów na skórze.

Przyczyny wystąpienia liszajca

Liszajec zakaźny najczęściej powstaje na skutek zakażenia gronkowcem złocistym lub paciorkowcem. Może wynikać ze zranienia lub uszkodzenia skóry bądź ukąszenia. Chorobą można również zarazić się przez kontakt z przedmiotami zakażonej osoby. Wystarczy dotknąć ręcznika, ubrania czy choćby zabawki (w przypadku dzieci).

Choroba może również wystąpić u osób, które mają osłabioną odporność, są podatne na choroby skóry (np. alergie, egzemy), chorują na cukrzycę lub choroby nerek. Liszajcowi sprzyja również wilgotne środowisko, dlatego choroba może rozwinąć się latem, gdy temperatury są wysokie, a pogoda burzowa.

Leczenie strupów w przebiegu liszajca zakaźnego

Liszajca nie wolno lekceważyć. Dla osób zdrowych i dorosłych choroba najczęściej nie jest groźna, przebiega w sposób łagodny i może ustąpić samoistnie. Inaczej jest w przypadku noworodków i niemowląt, u których liszajec może doprowadzić do groźnych powikłań, a nawet stanowić zagrożenie życia.

Jeśli zauważymy na skórze dziecka bądź swojej żółty strup, powinniśmy wybrać się do lekarza. Specjalista oceni wygląd zmienionej chorobowo skóry i przepisze odpowiednie maści z antybiotykiem, które skrócą okres leczenia. Lekarz może też zlecić posiew, by sprawdzić, jaki rodzaj bakterii wywołał chorobę. Dzięki temu lepiej dobierze antybiotyk.

Dobrze jest również stosować ciepłe kompresy na skórę, najlepiej z wody i szarego mydła. Zmiękczą one naskórek i zadziałają przeciwzapalnie. Gdy skóra wyschnie, nie należy jej odrywać ani jej drapać, a posmarować maścią przepisaną przez lekarza. Po maksymalnie 10 dniach rany powinny zniknąć.