Nowe terapie dla osób z cukrzycą typu 2 i chorobami serca. Czy są skuteczne?

„Ostatnie badania naukowe wykazały, że osoby z T2D mogą wymagać bardziej agresywnych lub innych metod leczenia medycznego oraz chirurgicznego w porównaniu z osobami z CAD, które nie mają T2D” – powiedziała dr Suzanne V. Arnold, przewodnicząca grupy naukowej wydającej oświadczenie, profesor nadzwyczajny na University of Missouri Kansas City oraz kardiolog w Saint Luke's Mid America Heart Institute, również w Kansas City, Missouri.

Cukrzyca i choroby serca

Kiedy dana osoba ma T2D, jej ciało nie jest w stanie efektywnie wykorzystywać insuliny, którą wytwarza, aby utrzymać glukozę (cukier we krwi) na zdrowym poziomie, a osoby z T2D często mają nadwagę lub otyłość, wysokie ciśnienie krwi i wysoki poziom cholesterolu, co dodatkowo zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Przez wiele lat obniżanie poziomu glukozy do zdrowego poziomu było uważane za najważniejszy cel terapii T2D.

„W ciągu ostatniej dekady nauczyliśmy się, jak kontrolować poziom glukozy, gdyż ma ogromny wpływ na ryzyko sercowo-naczyniowe. Obniżenie poziomu cukru we krwi do pewnego poziomu nie jest wystarczające. Istnieje teraz więcej opcji kontrolowania poziomu glukozy u osób z T2D i pacjent powinien zostać oceniony pod kątem ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, udaru mózgu i choroby nerek. Te połączone informacje zdrowotne oraz wiek pacjenta powinny być wykorzystane do ustalenia odpowiednich terapii obniżających poziom glukozy” – powiedziała Arnold.

Metformina jest najczęściej zalecanym lekiem do początkowego leczenia w celu obniżenia poziomu glukozy u osób ze zdiagnozowanym T2D. Metformina czasami prowadzi do łagodnej utraty wagi, jest co najmniej neutralna pod względem działania na układ krążenia, jest niedroga i ma długą historię stosowania i bezpieczeństwa. Jednak naukowcy zauważają, że ​​najnowsze badania wskazują, że kilka nowych klas leków może zarówno obniżyć glukozę, jak i zmniejszyć ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.

Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego (inhibitory SGLT2), które są lekami doustnymi, były pierwszą klasą, która wykazała wyraźne korzyści dla wyników sercowo-naczyniowych. W ostatnich badaniach osób z T2D i diagnozą chorób serca naukowcy odkryli, że pacjenci przyjmujący inhibitory SGLT2 byli znacznie mniej narażeni na śmierć z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Mieli zmniejszone ryzyko niewydolności serca, mniejszy postęp przewlekłej choroby nerek, a także schudli.

Glukagonopodobni agoniści receptora peptydu-1 (agoniści receptora GLP-1) to klasa leków do wstrzykiwań, które obniżają poziom glukozy we krwi i mogą również powodować zmniejszenie masy ciała. Ostatnie wyniki badań dotyczące ich skuteczności w zmniejszaniu chorób sercowo-naczyniowych były mieszane. Jednak wykazano, że kilku agonistów receptora GLP-1 zmniejsza ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych spowodowanych nagromadzeniem cholesterolu w tętnicach, takich jak zawał serca i udar.

Uwaga na hipoglikemię

W przypadku starszych osób relaksująca kontrola glikemii może być nieco korzystna, ponieważ może zmniejszyć ryzyko hipoglikemii – gdy poziom glukozy staje się zbyt niski. „Hipoglikemia jest niezwykle trudna dla serca i należy jej unikać, szczególnie u starszych pacjentów. Musimy upewnić się, że rozważamy wszystkie opcje z uwzględnieniem całego organizmu pacjenta, pamiętając, że to, co może być odpowiednie dla 60-, 70-letniego pacjenta prawdopodobnie nie jest tak samo dobre u 85-latka – powiedziała Arnold. W przypadku niektórych leków, takich jak metformina, inhibitory SGLT2 i agoniści receptora GLP-1, ryzyko hipoglikemii może być zmniejszone.

Niebezpieczne skrzepy

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi jest również ważnym celem leczenia CAD. „Aspiryna, która jest lekiem rozrzedzającym krew, może być odpowiednia dla wielu osób z CAD, ale może nie działać tak skutecznie u osób z T2D i CAD. Dlatego należy wziąć pod uwagę nowsze, silniejsze leki przeciwpłytkowe (postać leku rozrzedzającego krew). wszystkie leki przeciwpłytkowe zwiększają ryzyko krwawienia, ważne jest, aby zrównoważyć ryzyko zwiększonego krwawienia u każdego pacjenta z korzyścią wynikającą ze zmniejszenia skłonności krwi do krzepnięcia” – powiedziała Arnold.

Cukrzyca typu 2 może również wpływać na rodzaj zabiegu interwencyjnego, który najlepiej zastosować w celu ponownego otwarcia tętnicy w celu zwiększenia przepływu krwi u wskazanych pacjentów. Badania wykazały większą redukcję 5-letniego ryzyka śmierci, zawału serca lub nawracającego bólu dławicowego / klatki piersiowej, gdy pacjenci z T2D i CAD przechodzą operację pomostowania tętnic wieńcowych (CABG) w celu poszerzenia zwężonego naczynia krwionośnego zamiast leczenia zwężenia angioplastyka i stentowanie. Natomiast przewaga obejścia nad stentowaniem nie jest tak dramatyczna u osób bez T2D.

Dodatkowo, niezdrowe poziomy cholesterolu, takie jak wysoki LDL (zły cholesterol), niski HDL (dobry cholesterol) i wysoki trójglicerydy (tłuszcz we krwi), które są głównymi czynnikami ryzyka CAD, są powszechne wśród osób z T2D. U wielu pacjentów, nawet jeśli poziomy LDL nie są wyjątkowo wysokie, osoby z T2D często mają rodzaj cząstek LDL, które z większym prawdopodobieństwem zwiększają ryzyko miażdżycy, powolnego zwężenia tętnic leżących u podstaw chorób serca.

Nadciśnienie i cukrzyca

Zdecydowana większość pacjentów z T2D ma nadciśnienie tętnicze. Kontrola ciśnienia krwi jest niezwykle ważna w leczeniu CAD u pacjentów z T2D.

„Konieczne mogą być bardziej agresywne kroki w celu poprawy poziomu cholesterolu u osób z T2D. Statyny, kamień węgielny terapii obniżającej poziom cholesterolu, mogą nieznacznie podnieść poziom cukru we krwi, jednak ogólna redukcja ryzyka sercowo-naczyniowego jest znacznie bardziej korzystna. Cukier we krwi zmiany nie są powodem do unikania przepisywania statyn osobom z cukrzycą typu 2” – twierdzi ekspertka.

Niektórzy pacjenci z CAD i T2D mogą również odnieść korzyści z obniżenia poziomu cholesterolu za pomocą dodatkowych klas leków, takich jak doustne inhibitory wchłaniania cholesterolu lub nowsze leki do wstrzykiwań, które okazały się korzystne u osób z cukrzycą.