Koralowce miękkie (Alcyonacea) to jedna z najbardziej barwnych i różnorodnych grup bezkręgowców występujących na rafach koralowych. Są organizmami, które produkują wiele związków bioaktywnych o różnorodnym działaniu, m.in. przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym, przeciwzakrzepowym, przeciwdepresyjnym, niwelującym nadciśnienie, przeciwbólowym, czy przeciw robakom.
Potencjał koralowców
W latach 90. naukowcy zajmujący się morzem donieśli, że rzadki koral w pobliżu Australii zawiera substancję chemiczną o właściwościach przeciwnowotworowych – eleuterobinę. Substancja ta zaburza cytoszkielet, kluczowe rusztowanie w komórkach, a koralowce miękkie wykorzystują go do obrony przed drapieżnikami. Ale badania laboratoryjne wykazały, że związek był również silnym inhibitorem wzrostu komórek rakowych. Jednak uzyskanie wystarczającej ilości tych rzadkich związków stanowiło do tej pory największą przeszkodę w wykorzystaniu ich do masowej produkcji.
W następnych dziesięcioleciach naukowcy nieskutecznie szukali legendarnego „świętego Graala” w ilościach potrzebnych do opracowania leku. Ciężko było też ustalić, jak powstała ta substancja chemiczna. Niektóre gatunki koralowców miękkich nie miały bowiem organizmów symbiotycznych, a mimo to ich ciała zawierały tę samą klasę chemikaliów.
Przełomowe badania nad koralowcami
Ostatnio naukowcy z University of Utah Health spróbowali znaleźć odpowiedź badając małe żywe próbki koralowców miękkich z Florydy. Udało się zidentyfikować DNA organizmów, jednak wciąż nie znano „instrukcji” wytwarzania cennej substancji chemicznej o potencjalnym działaniu przeciwnowotworowym. Badając jednak głębiej strukturę DNA udało im się „zaprogramować” bakterie wyhodowane w laboratorium, aby postępowały zgodnie z instrukcjami koralowego DNA specyficznymi dla koralowców miękkich.
Potwierdzono, że koralowce miękkie są źródłem eleuterobiny, substancji o działaniu przeciwnowotworowym in vitro. Wykazano również, że możliwe będzie wytworzenie tego cennego związku w laboratorium. Obecnie prace skupiają się na uzupełnieniu brakujących etapów receptury związku i określeniu najlepszego sposobu wytwarzania dużych ilości potencjalnego leku.
„Mam nadzieję, że pewnego dnia przekażę [lek] lekarzowi” — powiedział dr Paul Scesa, jeden z głównych autorów badania. Wyniki zostały opublikowane w Nature Chemical Biology.
Czytaj też:
Wirus ospy zabije komórki rakowe? Pierwsze takie badanie na świecieCzytaj też:
Co odpowiada za rozwój raka? Coraz bliżej rozwiązania zagadki