Drugą rewolucję wywołały tzw. analogi GLP-1. Leki te powodują zmniejszenie masy ciała, a schudnąć chcą w zasadzie wszyscy.
„Nie znam człowieka, który nie chciałby schudnąć, choćby trochę. To ważne, bo inaczej teraz patrzymy na otyłość. Dawniej sądzono, że jest ona karą za złe prowadzenie się. Jeśli tak, to nie powinniśmy leczyć raka płuca u palaczy papierosów” – zwraca uwagę specjalista.
Wyjaśnia, że analog GLP-1 stymuluje wydzielanie insuliny w odpowiedzi na jedzenie i tylko wtedy, gdy jest to potrzebne, czyli gdy jest zbyt wysokie stężenie cukru. Dzięki temu nie wywołuje on niedocukrzeń. Zwiększa też uczucie sytości i może zahamować zbyt duże łaknienie również u osób z prawidłowym poziomem cukru.
„Mam pacjentów z cukrzycą, którzy schudli nawet 30 kg, czyli tyle, ile się osiąga w chirurgii bariatrycznej (polegającej na zmniejszeniu objętości żołądka – PAP). Dla tych osób to zmiana życia, pracy, większa radość i satysfakcja. Niemal jak zmartwychwstanie” – twierdzi diabetolog.
„Mamy zatem dwie grupy leków obniżające poziom cukru, ale ważniejsze jest to, że chronią one narządy wewnętrzne pacjentów, zapewniają protekcję sercowo-naczyniową i mają korzystny wpływa na nerki” – zapewnia prof. Czupryniak.
Pojawiają się kolejne leki nowej generacji. Jeden z nich to preparat o nazwie tirzepatide pozwalający schudnąć nawet o 26 kg. „Ten lek już zrobi furorę” – dodaje specjalista WUM.
„Podsumowując, mamy odwrócenie myślenia: leczenie nie polega na tym głównie co się dzieje z cukrem we krwi, lecz na podawaniu leków, by zmniejszyć ryzyko powikłań” – podkreśla. Trzeba zatem ocenić, jakie pacjent ma choroby towarzyszące.
„Przy wyborze leków priorytetem są te, które chronią narządy, czyli analogi GLP-1 i inhibitory SGLT2. Jednak dzięki refundacji lekarze w naszym kraju leczą zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, a pacjenci dostają to co powinni otrzymać” – zaznacza prof. Leszek Czupryniak. (PAP)
Czytaj też:
Od 1 stycznia pacjenci z cukrzycą uzyskają większy dostęp do systemów ciągłego monitorowania glikemii!Czytaj też:
Prof. Wyleżoł: „Kiedy wreszcie w karcie zgonu będzie wskazywana otyłość?”