Nikt nie ma wątpliwości, że dobre relacje w zespole są kluczowe w takich zawodach, gdzie ludzie muszą ze sobą współpracować, aby nie popełnić błędu. To na przykład piloci samolotów czy akrobaci cyrkowi. Teraz naukowcy z Uniwersytetu w Toronto we współpracy z badaczami z Niemiec udowodnili, że dotyczy to również lekarzy. Okazuje się jednak, że to nie sama wzajemna sympatia ma kluczowe znaczenie.
Wspólny sukces chirurgów niweluje napięcie
Badacze skupili się na parach chirurgów onkologicznych. Odkryli, że napięcie lub jego brak ma znaczący wpływ na to, jak dobrze lekarze ze sobą współpracowali podczas operacji. Okazało się, że bardziej rozluźnieni byli ci chirurdzy, którzy przeżyli wcześniej co najmniej jedną operację zakończoną sukcesem. Jak powiedziała prof. Tiziana Cascario zajmująca się zachowaniami i zarządzaniem zasobami ludzkimi, jedna ze współautorek badania, sama pozytywna atmosfera nie sprawia, że wszystko idzie gładko. – Bardziej liczy się wspólne usuwanie trudności – mówi.
Badacze skoncentrowali się na parach, które tworzą trzon zespołów operacyjnych. W tym przypadku przyglądali się wzajemnym relacjom 25 chirurgów onkologicznych z jednego z niemieckich szpitali uniwersyteckich. Lekarze byli dobierani do wspólnej pracy w zależności od ich dostępności oraz umiejętności.
Chirurgów poproszono o poufną ocenę tego, jak się czuli podczas pracy z każdym ze swoich kolegów. Mieli ocenić, czy byli zdenerwowani, spięci, czujni, podekscytowani czy zrelaksowani. Naukowcy mieli także do dyspozycji dane dotyczące operacji przeprowadzonych przez chirurgów w ciągu kilku miesięcy przed i po zakończeniu badania.
Okazało się, że im mniejsze napięcie odczuwa chirurg podczas pracy z danym kolegą, tym krótszy jest czas operacji. Niższe napięcie było istotnie związane z tym, że przynajmniej raz w przeciągu kilku miesięcy zespół osiągnął sukces podczas operacji. Inne rzeczy nie miały znaczenia, nawet wzajemna sympatia czy „przeciętne zabiegi chirurgiczne”.
Jak dobierać chirurgów w pary?
Prof. Cascario uznała wyniki badań za „oszałamiające”, biorąc pod uwagę, że „unikanie błędów to wielka sprawa”. Naukowcy sugerują, że wydajność chirurgów mogłaby zostać zwiększona, gdyby podczas planowania wspólnych dyżurów brano pod uwagę dotychczasowe sukcesy par chirurgów.
Autorzy badania podkreślają, że szpitalni menedżerowie mogą także przygotowywać grunt pod wspólne sukcesy zespołów, dobierając je na podstawie uzupełniających się umiejętności lub cech osobistych. Gdy odniosą jeden wspólny sukces, będę się czuli bardziej zrelaksowani i gotowi na kolejne sukcesy w przyszłości. – Zostaną wyposażeni w uczucie, jakiego doświadczyli wspólnie wcześniej i podejdą do nowego zadania z odpowiednią emocjonalną kompozycją – uważa prof. Cascario.