Coraz częściej słyszymy o aseksualizmie. Chcąc zgłębić znaczenie tego pojęcia, musimy przede wszystkim zrozumieć, że brak ochoty na intymne zbliżenia może być czymś w pełni normalnym. Aseksualizm nie jest zaburzeniem, bo brak pociągu seksualnego nie wynika w tym przypadku z problemów natury zdrowotnej lub zaburzeń o podłożu emocjonalnym. Zdaniem naukowców, aseksualizm może być uważany za odrębną orientację seksualną i jest cechą wrodzoną. Cechą wrodzoną jest również heteroseksualizm, homoseksualizm i biseksualizm.
Czym jest seksualność?
Orientacja seksualna jest cechą wrodzoną. Zostało to potwierdzone licznymi badaniami, które obaliły różne teorie na temat m.in. wpływu na naszą seksualność wzorców kulturowych i czynników psychologicznych.
Orientacja seksualna została zapisana w naszych genach, co sprawia, że nie może zostać zmieniona np. za pomocą leków lub sposobu wychowania. Osoby heteroseksualne odczuwają pociąg do osób płci przeciwnej, stanowiąc większość spośród globalnej populacji. Nie oznacza to jednak, że inne orientacje seksualne są gorsze. W przypadku osób homoseksualnych pociąg odczuwany jest do przedstawicieli tej samej płci. Osoby biseksualne odczuwają potrzebę obcowania płciowego zarówno z osobami tej samej, jak i odmiennej płci. Heteroseksualizm, homoseksualizm i biseksualizm to nie jedyne orientacje seksualne.
Aseksualizm jest czwartą z orientacji, która dopiero niedawno pojawiła się w opracowaniach naukowych. Osoby aseksualne nie odczuwają popędu seksualnego, świadomie rezygnując ze zbliżeń, które nie są im potrzebne do pełni szczęścia i stworzenia udanego związku. Niegdyś używano określenia „miłość platoniczna” w stosunku do osób, które łączyło uczucie bez podtekstu seksualnego.
Aseksualizm – co warto wiedzieć na ten temat?
Osoby heteroseksualne, homoseksualne i biseksualne odczuwają mniej lub bardziej silną potrzebę odbywania stosunków płciowych bądź w inny sposób zaspokajają popęd seksualny, gdy nie pozostają w związku. Wydaje się nam, że każdy związek powinien uwzględniać wzajemne zaspokajanie potrzeb seksualnych, jednak w przypadku osób aseksualnych seks nie ma żadnego znaczenia w budowaniu i podtrzymywaniu relacji. Brak pociągu seksualnego wydaje się czymś nieprawdopodobnym, jednak nie każdemu do szczęścia potrzebna jest fizyczna bliskość, która ma podtekst seksualny.
Aseksualizm bywa postrzegany jako wytłumaczenie dla zaburzeń libido i traktowany jak choroba, jednak nie ma wiele wspólnego z np. zespołem obniżonego popędu płciowego. Każdy z nas ma inny temperament, jeżeli chodzi o potrzeby seksualne, a niewielki odsetek społeczeństwa stanowią osoby aseksualne, które od niedawna zaczynają głośno mówić o braku pociągu seksualnego do przedstawicieli tej samej lub innej płci, a także braku potrzeby rozładowywania napięcia seksualnego w inny sposób.
Z określoną seksualnością przychodzimy na świat i brak jest możliwości „zaprogramowania” na konkretne działanie, bo tego chce nasze otoczenie.
Aseksualizm a zaburzenie seksualne
Osobowość aseksualna wiąże się z brakiem potrzeby zaspokajania popędu seksualnego na każdym z etapów życia. Osoby aseksualne nie interesują się seksem oraz nie odczuwają potrzeby rozładowania napięcia seksualnego. Choć czasami eksperymentują, próbując zbliżeń z osobami odmiennej lub tej samej płci, to sam akt seksualny nie jest im niezbędny do szczęścia. Nie oznacza to, że aseksualność jest równoznaczna z brakiem odczuwania podniecenia. Zdarza się, że osoby aseksualne decydują się na uprawianie seksu w celu zaspokojenia potrzeb partnera lub partnerki, jednak nie jest on fundamentem udanego związku. Osoba aseksualna potrafi kochać i okazywać miłość na wiele różnych sposobów.
Aseksualizm nie jest zaburzeniem, zboczeniem i nie ma podłoża chorobowego. Nie można porównywać go z awersją seksualną i abstynencją seksualną.
Osoby aseksualne stanowią niewielki odsetek globalnej populacji. Aseksualizm to wrodzone i trwałe nieodczuwanie pociągu seksualnego do osób i przedmiotów. W przypadku zaburzeń seksualnych lub związanych ze sferą seksualną traum, które prowadzą do rezygnacji ze zbliżeń, mamy do czynienia z dysfunkcjami, które można skutecznie leczyć. Aseksualizm nie wymaga leczenia, bo jest wrodzoną orientacją seksualną, której nie da się zmienić za pomocą psychoterapii lub leków.
Zaburzenia funkcji seksualnych to duża grupa schorzeń, które rozwijają się na różnych etapach życia, dotycząc zarówno kobiet, jak i mężczyzn. W tym przypadku mamy do czynienia z zanikiem popędu seksualnego, którego podłożem są różne nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu. Mogą być one związane ze schorzeniami np. układu krążenia, zaburzeniami hormonalnymi, a także stresem lub zaburzeniami o podłożu emocjonalnym. Do pojawienia się zaburzeń funkcji seksualnych może także dojść na skutek traumy, przewlekłego zmęczenia oraz braku satysfakcji z seksu z daną partnerką lub partnerem. Można zdiagnozować przyczynę zaburzeń seksualnych oraz skutecznie je leczyć. Do najczęściej diagnozowanych zaburzeń seksualnych zaliczamy m.in. zaburzenia erekcji, przedwczesny wytrysk, pochwicę, brak orgazmu, a także dyspareunię, czyli ból podczas stosunku.
Aseksualność – objawy
Aseksualizm nie jest stanem patologicznym, ale wrodzoną orientacją seksualną, której nie można zmienić. Najważniejszym „objawem” aseksualności jest brak pociągu seksualnego do osób tej samej lub odmiennej płci. Osoba aseksualna nie przejawia zainteresowania seksem oraz nie rozpoczyna życia seksualnego, choć ze względu na romantyczne uczucie, jest w stanie zaspokoić potrzeby partnera lub partnerki. Potrafią także odczuwać podniecenie. Trudno nazywać zachowania związane z wrodzoną orientacją seksualną „objawami”, bo termin ten kojarzy się nam z chorobą lub zaburzeniem. Osoby seksualne nie uprawiają seksu, bo nie odczuwają takiej potrzeby i w żaden sposób nie wpływa to na ich zdolność do budowania relacji, a także poczucie szczęścia.
Brak pociągu seksualnego jest w przypadku aseksualizmu czymś w pełni naturalnym, jednak rezygnacja z seksu bywa postrzegana w całkiem inny sposób. Wspieranie osób aseksualnych nie może opierać się na namawianiu do uprawiania seksu oraz przedstawiania aktu seksualnego jako podstawy związku i sposobu na rozładowanie emocji.
„Objawy” aseksualizmu pojawiają się już na etapie dorastania, dlatego bardzo ważne jest odpowiednie podejście do aseksualności bliskich nam osób, bo wpływa ono na budowanie poczucia własnej wartości oraz może zaważyć na przyszłości.
Aseksualizm a związek i budowanie relacji
Aseksualizm pozwala na budowanie głębokich więzi emocjonalnych z drugim człowiekiem. Choć zdarzają się związki pomiędzy osobami aseksualnymi i np. heteroseksualnymi, to częściej osoby aseksualne wiążą się z innymi osobami o takiej samej orientacji, co pozwala uniknąć zmuszania się do zbliżeń w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych drugiej osoby.
W przypadku aseksualizmu brak seksu nie powoduje napięcia, frustracji oraz konieczności samodzielnego zaspokajania popędu seksualnego. Osoba aseksualna jest pozytywnie nastawiona do kwestii seksualności. W przypadku związku z osobą potrzebującą seksu nie ma nic przeciwko kontaktom partnera lub partnerki z innymi osobami w celu zaspokojenia popędu seksualnego.
Jak osoby aseksualne odnajdują się w społeczeństwie?
Seks przestał być tematem tabu, jednak aseksualność nadal nie jest w pełni akceptowaną orientacją seksualną. To samo tyczy się homoseksualizmu i biseksualizmu. Jeżeli jesteś osobą aseksualną, masz prawo żyć i kochać w sposób, który został zapisany w twoich genach. Nikt nie ma prawa zmuszać cię do współżycia, jeżeli nie odczuwasz takiej potrzeby oraz przekonywać, że aseksualizm jest sprzeczny z naturą człowieka.
Wsparcie osób aseksualnych
W celu wsparcia osób aseksualnych powstało stowarzyszenie AVEN (The Asexual Visibility and Education Network). Członkowie AVEN angażują się w akcje edukacyjne oraz wspierają osoby aseksualne i ich rodziny. Wsparcie jest w tym przypadku bardzo potrzebne, bo nadal niewiele osób słyszało o aseksualizmie, a ludzie aseksualni, którzy dopiero „oswajają się” ze swoją orientacją seksualną, mierzą się z wieloma dylematami i poszukują odpowiedzi na liczne pytania.
Czytaj też:
Sex coach czy seksuolog? U kogo szukać pomocy, mając problemy w łóżkuCzytaj też:
Rodzaje seksualności. Jak określić tożsamość seksualną?