Nimfomanka to kobieta, która obsesyjnie dąży do odbywania stosunków seksualnych, co utrudnia jej normalne funkcjonowanie. Nie można porównywać nimfomanii z wysokim libido, bo zwiększony popęd seksualny nie jest równoznaczny z hiperseksualnością. Terminu „nimfomania” nie stosuje się w przypadku mężczyzn, którzy są uzależnieni od stosunków płciowych – w tym przypadku stosowana jest nazwa „satyryzm”. Wysokie libido oraz nimfomania i satyryzm, które potocznie określane są jako seksoholizm, znacząco się od siebie różnią. Na skutek wysokiego libido zarówno mężczyźni, jak i kobiety mają ponadprzeciętne potrzeby seksualne, jednak nie dążą do ich zaspokojenia za wszelką cenę.
Uzależnienie od seksu jest niebezpieczne
Nimfomania to bardzo poważna choroba, która nie tylko prowadzi do wyniszczenia organizmu, poprzez skoncentrowanie się jedynie na seksie, co znacząco zwiększa ryzyko zakażenia chorobami wenerycznymi. Na skutek uzależnienia od seksu inne potrzeby kobiety schodzą na dalszy plan, co sprawia, że nimfomanka zapomina o spożywaniu posiłków, śnie, nawadnianiu organizmu itd. Kobieta poszukująca sposobu na zaspokojenie swoich potrzeb seksualnych jest skoncentrowana jedynie na konieczności odbycia stosunku seksualnego. Wiek, wygląd i stan zdrowia mężczyzny nie mają w tym przypadku większego znaczenia. Nimfomanka może posunąć się do zaspokojenia swoich potrzeb z osobą, która się na to nie zgadza, dopuszczając się gwałtu.
Nimfomania traktowana jest nieco z przymrużeniem oka. Wiele osób żartuje na temat tego uzależnienia, jednak zachowania seksualne o charakterze kompulsywnym nie powinny być tematem żartów, bo u ich podłoża często kryją się osobiste dramaty i traumatyczne przeżycia z przeszłości.
Nimfomania – co to jest?
Nimfomania, nazywana także hiperseksualnością, jest zaliczana do grupy dysfunkcji seksualnych. Prowadzi do utraty kontroli nad własnym życiem na skutek niepohamowanej potrzeby ciągłego zaspokajania potrzeb seksualnych. Potrzeba odbywania stosunków płciowych występuje nieustannie, co powoduje konieczność ciągłego poszukiwania partnerów seksualnych. Nimfomanka jest w stanie zrobić wszystko, aby ponownie odczuć przyjemność płynącą z intymnych zbliżeń. Swoich partnerów nimfomanka nie obdarza uczuciem – brak emocjonalnej więzi jest typowy dla zaburzeń, które powodują kompulsywne zachowania seksualne.
Nimfomania to zaburzenie seksualne o różnym charakterze. Może występować jedynie przez krótki czas lub mieć postać przewlekłą, prowadząc do wyniszczenia organizmu na skutek m.in. zakażenia chorobami, które przenoszone są drogą płciową. W ciągu jednej nocy nimfomanka może odbyć wiele stosunków z różnymi partnerami, traktując ich instrumentalnie i wykorzystując jedynie w celu osiągnięcia upragnionego celu, którym jest seks.
Nimfomania prowadzi do losowego wybierania partnerów seksualnych. Nimfomanka jest w stanie posunąć się do wszystkiego, aby móc obcować płciowo z mężczyzną oraz zaspokajać swoje fantazje erotyczne.
Nimfomania wymaga specjalistycznego leczenia psychiatrycznego oraz psychoterapii. Bardzo ważne jest znalezienie przyczyny zaburzenia, która powoduje, że kobieta decyduje się na odbywanie wielokrotnych stosunków płciowych z mężczyznami, z którymi nie nawiązuje emocjonalnej relacji. Nie zawsze jest to możliwe, bo podłożem nimfomanii mogą być np. wyparte z pamięci zdarzenia z okresu wczesnego dzieciństwa.
Nimfomania to silne uzależnienie od seksu, które jest traktowane przez psychiatrów na równi z innymi uzależnieniami np. uzależnieniem od alkoholu, narkotyków, zakupów i jedzenia. Typowe dla nimfomanii jest odczuwanie silnej euforii podczas oddawania się uzależnieniu, które powoduje, że w organizmie wydzielane są endorfiny. Nimfomanka jest w stanie zrobić wszystko, byle osiągnąć swój cel i dzięki temu znów poczuć działanie endorfin.
W przypadku nimfomanii, a także satyryzmu, mamy do czynienia z różnymi formami uzależnienia, które nie musi ograniczać się do seksu (stosunku z drugą osobą). Zdarza się, że w celu zaspokajania potrzeb seksualnych, służą pornografia oraz cyberseks.
Uzależnienie od seksu uniemożliwia normalne funkcjonowanie, powodując poważne problemy w pracy, kontaktach towarzyskich, a także życiu rodzinnym. Kobieta dotknięta tym zaburzeniem nie jest w stanie prowadzić normalnego życia oraz nawiązywać normalnych relacji z otoczeniem.
Przyczyny nimfomanii
Przyczyna nimfomanii nie została poznana, jednak wyodrębniono czynniki, które mogą mieć wpływ na rozwój uzależnienia od seksu. Zwykle nimfomania jest jednym z wielu zaburzeń m.in. nerwicy lękowej i choroby afektywnej dwubiegunowej, jednak znacznie częściej schorzenie to związane jest z trudnymi wydarzeniami z przeszłości, które spowodowały uraz psychiczny. W niektórych opracowaniach można znaleźć informację, że nimfomania jest związana z chęcią zemsty na mężczyznach. Nimfomanka może odbywać stosunki w celu poprawy poczucia własnej wartości oraz chęci upokorzenia mężczyzn.
Na rozwój nimfomanii może mieć wpływ m.in.:
- trudne dzieciństwo (np. słaba relacja z rodzicami) i tzw. przykre doświadczenia z dzieciństwa (osoby, które doświadczyły np. wykorzystywania seksualnego),
- gwałt,
- doświadczenie przemocy fizycznej lub psychicznej ze strony mężczyzn,
- niska samoocena.
Zdarza się, że uzależnienie związane jest z kompleksami, które dotyczą wyglądu, pozycji społecznej itp., a także wynika z potrzeby rozładowania negatywnych emocji i uwolnienia się od poczucia lęku. Jego przyczynę upatruje się także w wydzielaniu przekaźników nerwowych oraz schorzenia mózgu i uzależnienie od silnych substancji psychoaktywnych np. leków psychotropowych.
Niezależnie od przyczyny zaburzenia, nimfomanka potrzebuje pomocy psychologa oraz psychiatry. Niezbędne jest także wsparcie najbliższych, którzy często zrywają kontakty z nimfomanką.
Objawy nimfomanii
Jak już zostało wspomniane, objawy nimfomanii nie mogą być mylone z wysokim libido. Osoba chora całe swoje życie podporządkowuje seksowi. Jest w stanie zrobić wszystko, aby osiągnąć cel i odbyć akt płciowy. W relacje z mężczyznami nie angażuje się w sposób emocjonalny. Może wybierać przypadkowe „ofiary”. Nimfomanki, które są w związkach nie zaspokajają potrzeb seksualnych jedynie z własnym partnerem lub mężem, ale dopuszczają się zdrad.
Nimfomanka obsesyjnie myśli o seksie oraz możliwości zaspokojenia potrzeb seksualnych. Seks jest ważniejszy niż członkowie rodziny, inne potrzeby fizjologiczne, utrzymanie pracy, dbanie o dom. Często nimfomankom nie wystarcza odbywanie „zwykłych” stosunków płciowych, co powoduje, że wcielają w życie coraz bardziej perwersyjne fantazje erotyczne, realizując swoje marzenia. Typowe dla nimfomanii jest odczuwanie wyrzutów sumienia oraz poczucie bezradności, któremu towarzyszy również poczucie utraty kontroli nad życiem.
Hiperseksualność jest bardzo poważnym zaburzeniem, które stanowi zagrożenie nie tylko dla osoby chorej, ale także mężczyzn, którzy odbywają stosunki seksualne z nimfomanką. Przygodny seks i zachowania seksualne o charakterze kompulsywnym zwiększają ryzyko zakażenia chorobami, które przenoszone są drogą płciową np. wirusem HIV, którymi nimfomanka zaraża swoich partnerów.
Objawy nimfomanii nasilają się wraz z czasem ich trwania. Nimfomania to początek poważnych problemów, bo w celu zaspokojenia swoich potrzeb kobiety często korzystają z seksu za pieniądze, co powoduje problemy finansowe. Brak leczenia może doprowadzić do rozwoju innych zaburzeń psychicznych oraz zwiększa ryzyko popadania w inne uzależnienia.
Na czym polega leczenie nimfomanii?
W leczeniu nimfomanii bierze udział psychiatra oraz terapeuta, który prowadzi terapię psychodynamiczną. To jedna z najskuteczniejszych form terapii w przypadku uzależnienia od seksu, która uwzględnia poznanie przyczyny zaburzenia oraz skupia się na bieżącym problemie. Celem terapii psychodynamicznej jest przede wszystkim wypracowanie mechanizmów kontrolowania swojego zachowania, a także panowania nad lękiem, który jest jedną z przyczyn oddawania się przyjemności płynącej z seksu.
W procesie leczenia nimfomanii rzadko stosowane jest leczenie farmakologiczne. Zdarza się, jednak, że u pacjentki występuje kilka różnych zaburzeń, których objawy muszą być redukowane z pomocą odpowiednio dobranych leków.
Leczenie nimfomanii jest trudne i może trwać przez długi czas. Z pomocy terapeuty powinny także skorzystać osoby z rodziny nimfomanki.
Podsumowując, nimfomanka to kobieta uzależniona od odbywania stosunków płciowych. Schorzenie to zaliczane jest do grupy uzależnień. Nimfomania powoduje zachowania seksualne o charakterze kompulsywnym, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia kobiety, a także pośrednio zagrażają jej bliskim. Stan psychiczny i kondycja zdrowotna kobiety, która jest w szponach uzależnienia od seksu, ulegają ciągłemu pogorszeniu, prowadząc m.in. do zwiększonego ryzyka popadnięcia w inne nałogi. Nimfomania wymaga specjalistycznego leczenia, na które powinni się zdecydować także członkowie rodziny nimfomanki. Bliscy nimfomanki są osobami współuzależnionymi, a terapia służy w celu przepracowania emocji, które związane są z postępowaniem osoby chorej.
W leczeniu nimfomanii stosowana jest terapia psychodynamiczna, która pozwala odkryć, co doprowadziło do uzależnienia od seksu oraz pomaga nimfomance odzyskać kontrolę nad własnym życiem. Najczęściej w leczeniu nimfomanii stosowana jest terapia indywidualna.
Czytaj też:
Prof. Lew-Starowicz: Edukacja niezbędna także w życiu intymnymCzytaj też:
Podcast „Wprost”: Męski „detektor kobiecych pragnień”? Panowie, to nie takie proste