Przebywanie w szpitalu wiąże się nie tylko z dużym stresem. Nierzadko bywa również obciążeniem dla domowego budżetu. Niesie bowiem za sobą wiele różnych wydatków. Za co placówka może pobierać opłaty, a kiedy nie powinna tego robić? Sprawdź i nie pozwól się zaskoczyć. Warto również wiedzieć, co zrobić w sytuacji, gdy doszło do pobrania dodatkowej opłaty, choć było to nieuzasadnione.
Za co trzeba w szpitalu dodatkowo zapłacić? Aktualna lista
Zgodnie z obowiązującymi przepisami szpital może pobierać opłaty za świadczenie niektórych usług lub udostępnienie różnego rodzaju udogodnień. Pacjent musi przygotować się na wydatki związane z dodatkową opieką pielęgnacyjną. Pojęcie to nie obejmuje udzielania świadczeń zdrowotnych. Chodzi tu między innymi o całodobowe przebywanie rodzica na oddziale (razem z hospitalizowanym dzieckiem) oraz poród rodzinny (odbywający się w towarzystwie męża, partnera lub innej bliskiej osoby). W tych przypadkach wysokość opłat ustala kierownictwo danej placówki medycznej. Stawka ta musi być jawna (udostępniona do publicznej wiadomości, na przykład na stronie internetowej szpitala) i uwzględniać realnie ponoszone koszty przez podmiot leczniczy. Szpital może również pobierać opłaty za:
- oglądanie telewizji w sali szpitalnej,
- korzystanie z parkingu zlokalizowanego przy placówce medycznej,
- pozostawienie odzieży wierzchniej w szpitalnej szatni,
- korzystanie z Internetu,
- korzystanie z bufetu szpitalnego,
- udostępnienie jednoosobowej sali o podwyższonym standardzie (dotyczy to zwłaszcza porodówek).
Trzeba się również liczyć z ponoszeniem kosztów w związku z udostępnieniem przez szpital dokumentacji medycznej po raz drugi lub kolejny. Wysokość opłat nie może przekraczać:
- 14,39 zł (w przypadku jednej strony odpisu lub wyciągu),
- 50 groszy (dla jednej strony kopii lub wydruku),
- 2,88 zł (w sytuacji udostępniania dokumentacji na nośniku informatycznym, na przykład płycie CD).
Za co szpital nie może pobierać opłat?
Szpitale nie mogą żądać opłaty za znieczulenie zewnątrzoponowe przy porodzie, korzystanie z energii elektrycznej podczas pobytu w placówce, a także leki przyjmowane podczas hospitalizacji. Jeśli pacjent zostanie poproszony o poniesienie takich kosztów, ma prawo zgłosić ten fakt do Narodowego Funduszu Zdrowia lub Rzecznika Praw Pacjenta. NFZ rozpatrzy skargę i, jeśli uzna to za uzasadnione, nałoży na placówkę karę umowną.
Skarga powinna zawierać następujące informacje:
- dane skarżącego (imię, nazwisko, adres),
- dane podmiotu, którego skarga dotyczy,
- opis sytuacji,
- upoważnienie (jeśli pismo składane jest w imieniu pacjenta przez trzecią osobę, na przykład małżonka).
Stosowny dokument można złożyć do oddziału wojewódzkiego NFZ lub do Centrali NFZ – osobiście lub drogą elektroniczną (poprzez wysłanie e-maila na adres właściwego oddziału NFZ). Ich listę można znaleźć na stronie Narodowego Funduszu Zdrowia w zakładce „skargi i wnioski”.
Czytaj też:
Trafiła do szpitala z kamieniami nerkowymi. Konieczna była amputacja kończynCzytaj też:
Taki poród zdarza się raz na 700 tys. Czworaczki w poznańskim szpitalu