Golenie głowy pomaga w walce z wszawicą – prawda czy mit?

„Nie należy golić głowy chorego. Powstające przy okazji golenia mikro-uszkodzenia skóry głowy mogą stanowić wrota zakażeń bakteryjnych lub grzybiczych i przyczynić się do przedłużenia procesu leczenia” – ostrzegają eksperci Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego-Państwowego Zakładu Higieny.

Specjaliści przestrzegają też przed stosowaniem u ludzi preparatów przeciw wszawicy przeznaczonych dla zwierząt – mogą one bowiem działać toksycznie lub drażniąco na skórę głowy i przynosić skutki odwrotne do zamierzonego, a tym samym przedłużać i utrudniać leczenie.

Jak pozbyć się wszy

„W przypadku zdiagnozowania wszawicy należy leczyć nie tylko samego pacjenta, ale także obserwować i ewentualnie leczyć wszystkie osoby kontaktujące się blisko z pacjentem. Do zwalczenia wszawicy konieczne jest zastosowanie pedikulocydu, czyli preparatu, który skutecznie likwiduje pasożyty. Obecnie stosowane są preparaty w postaci lotionu, żelu, szamponu lub kremu. Można je dostać w aptekach. Po użyciu preparatu należy wyczesać włosy gęstym grzebieniem (to usuwa martwe wszy oraz ich jaja – gnidy). Potem grzebień należy starannie oczyścić (można wykonać to przez zamrażanie lub zanurzenie we wrzącej wodzie). Zastosowanie preparatu należy powtórzyć po 7-10 dniach” – podpowiadają eksperci NIZP-PZH.

Ponadto, konieczne jest odkażenie lub zniszczenie niektórych rzeczy osobistych osoby zarażonej, takich jak: ozdoby do włosów, grzebienie i szczotki (można je wygotować). Ubrania i pościel należy wyprać w temperaturze co najmniej 60°C i wyprasować żelazkiem z funkcją pary. Pluszowe zabawki można wyprać lub przetrzymać w zamrażalniku ok. 24-48h. Rzeczy, których nie można wyprać trzeba spryskać preparatem owadobójczym, a następnie szczelnie zamknąć na 10 dni w foliowym worku, po czym wyczyścić na sucho lub mokro. Na tym jednak nie koniec. W pomieszczeniach trzeba odkurzyć podłogę i meble.

Wszawica głowy, czyli pedikuloza, to często występująca choroba pasożytnicza, która może się pojawić w każdym środowisku, niezależnie od statusu ekonomicznego i poziomu higieny. Do zakażenia dochodzi najczęściej w dużych zbiorowiskach ludzkich, takich jak: przedszkola, szkoły, internaty, akademiki, kolonie, obozy letnie, koszary, domy pomocy społecznej, noclegownie, szatnie.

Najczęściej zarażają się dzieci w wieku 3-12 lat, poprzez kontakty bezpośrednie oraz nie w pełni wyrobione nawyki higieniczne, czyli np. używanie wspólnych przedmiotów, takich jak: szczotki, spinki, grzebienie, ubrania, nakrycia głowy, pluszowe zabawki, materace, pościel.