Na podstawie danych 100 288 osób z cukrzycą typu 2 naukowcy odkryli, że chociaż osoby te miały wyższe niż zwykle ryzyko zachorowania na chorobę Parkinsona, powszechnie przepisywane leki przeciwcukrzycowe również wydawały się zmniejszać to ryzyko.
U osób, które przyjmowały dwa szczególne typy leków przeciwcukrzycowych: agonistów receptora GLP-1 i inhibitory DPP4, prawdopodobieństwo rozpoznania choroby Parkinsona w późniejszym okresie życia było mniejsze niż u osób stosujących inne metody leczenia. W przypadku agonistów receptora GLP-1 prawdopodobieństwo spadło o 60 procent.
Czytaj też:
Ekspert: O zakażeniu decyduje „dawka” koronawirusa
Jaki jest związek cukrzycy z chorobą Parkinsona?
Naukowcy przyznają, że badanie wzmocniło dowody na istnienie związku między cukrzycą typu 2 a chorobą Parkinsona, chociaż pozostaje jasne, że u większości osób z cukrzycą nie rozwinie się choroba Parkinsona.
Badanie jest kontynuacją badania z 2018 roku, które objęło około 2 miliony osób z cukrzycą typu 2 i pokazało, że chociaż ryzyko rozwoju choroby Parkinsona pozostało niskie, cukrzyca zwiększyła to ryzyko o około jedną trzecią - chociaż jak dotąd nie jest jasne, dlaczego.
Teraz naukowcom szczególnie zależy na zbadaniu potencjału leku eksenatydu, który jest agonistą receptora GLP-1. Małe badania sugerują już, że eksenatyd może ograniczać niektóre zwyrodnieniowe skutki choroby Parkinsona
W tym nowym badaniu dane pacjentów były gromadzone średnio przez nieco ponad trzy lata, przy czym u 329 ze 100 288 osób rozwinęła się w tym czasie chorobę Parkinsona. To nie jest ogromna liczba, ale wystarczyła, aby ujawnić mniejszy odsetek osób przyjmujących inhibitory DPP4 i agonistów receptora GLP-1, u których rozwinęła się choroba Parkinsona, niż u osób stosujących trzeci lek przeciwcukrzycowy lub w ogóle nie stosujących leków przeciwcukrzycowych.
Czytaj też:
W leczeniu łuszczycy potrzeba indywidualizacji i kompleksowego podejścia
Do sukcesu jeszcze długa droga
Dla lekarzy może być pomocne rozważenie innych czynników ryzyka choroby Parkinsona podczas przepisywania leków na cukrzycę typu 2, ale potrzebne będą dalsze badania, aby potwierdzić implikacje kliniczne.
Agoniści receptora GLP-1 są tak skonstruowani, aby wiązać się z białkami receptora znajdującymi się na trzustce i komórkach neuronowych i aktywować je, które stymulują wydzielanie insuliny, co obniża poziom glukozy we krwi. Badania na zwierzętach sugerują, że może to również wywołać pewien sposób ochrony neuronów przed uszkodzeniem. Nowe badania potwierdziły te ustalenia.
To wszystko jest bardzo obiecujące, ale przed naukowcami długa droga. Zespół odpowiedzialny za nowe badanie ma zamiar rekrutować ochotników do badania klinicznego III fazy, które przyjrzy się bliżej potencjalnemu wpływowi eksenatydu na zaburzenia mózgu.
Ponieważ liczba osób z chorobą Parkinsona na świecie wynosi obecnie kilka milionów i szacuje się, że liczba ta będzie nadal rosnąć, pilnie potrzebne są nowe sposoby przynajmniej radzenia sobie z tą chorobą i innymi chorobami mózgu. Eksenatyd może być jedną z możliwości.
Czytaj też:SARS-CoV-2 może zaatakować szpik kostny i zablokować tworzenie nowych erytrocytów