Dziecko autystyczne inaczej odbiera różne bodźce zewnętrzne, co sprawia, że pojawiają się u niego problemy z komunikowaniem swoich emocji oraz potrzeb, a także problemy z postrzeganiem otaczającej rzeczywistości. W przypadku autyzmu atypowego często mamy do czynienia także z innymi zaburzeniami rozwojowymi oraz licznymi schorzeniami o podłożu genetycznym, które powodują, że trudno jest wychwycić typowe objawy tego schorzenia.
Autyzm atypowy a autyzm wczesnodziecięcy
Autyzm atypowy objawia się podobnie, jak autyzm wczesnodziecięcy, jednak diagnozowany jest dopiero w okolicy 3 urodzin malucha. Dzieje się tak z wielu powodów, ale kluczowym z nich jest jednoczesne występowanie u dziecka kilku różnych schorzeń, których objawy mogą utrudniać diagnozę. Jednym z nich jest upośledzenie umysłowe, które opóźnia rozwój dziecka i sprawia, że postawienie szybkiej oraz trafnej diagnozy staje się dużym problemem.
Autyzm atypowy odróżnić można od autyzmu wczesnodziecięcego przede wszystkim nasileniem objawów oraz czasem ich występowania.
Autyzm atypowy – przyczyny
Do niedawna uważano, że przyczyną zaburzeń autystycznych są szczepienia ochronne. Teoria ta nie znalazła potwierdzenia w badaniach naukowych, które dowiodły, że odsetek dzieci szczepionych i nieszczepionych, u których zdiagnozowano autyzm, jest bardzo zbliżony.
Za przyczynę autyzmu, także autyzmu atypowego, uważa się przede wszystkim czynniki genetyczne m.in. zespół łamliwego chromosomu i stwardnienie guzkowate. Podczas badań wyodrębniono czynniki ryzyka, które mogą wpływać na rozwój autyzmu u dziecka. Zaliczamy do nich m.in.:
-
przedwczesny poród,
-
niską wagę urodzeniową dziecka,
-
urazy okołoporodowe,
-
zakażenie toksoplazmozą w czasie trwania ciąży,
-
późną ciążę,
- zanieczyszczenia środowiskowe, które wpływają na rozwój płodu już od pierwszych dni po zapłodnieniu.
Za przyczynę autyzmu atypowego uznaje się także stosowanie przez kobietę ciężarną niektórych leków. Na rozwój schorzenia mogą mieć również wpływ poważne infekcje bakteryjne oraz wirusowe w okresie ciąży.
Autyzm atypowy – objawy
Jak już wspomniano, pierwsze objawy autyzmu atypowego mogą być niewidoczne dla rodziców, a także lekarzy ze względu na często występujące w przypadku chorych dzieci schorzenia genetyczne oraz upośledzenie umysłowe. Zaburzenia rozwojowe typowe dla tych jednostek chorobowych „ukrywają” objawy autyzmu i sprawiają, że choroba ta diagnozowana jest dopiero w momencie wykluczenia innych przyczyn występujących u dziecka, niepokojących zachowań.
Do objawów autyzmu atypowego można zaliczyć m.in.:
-
późne rozpoczęcie mówienia,
-
brak nawiązywania kontaktu wzrokowego z osobami oraz brak wodzenia wzrokiem za przedmiotami,
-
brak zainteresowania otaczającymi dziecko ludźmi,
-
brak reakcji na bliskość rodziców,
-
brak wrażliwości na ból,
-
nienaturalne zainteresowanie przedmiotami,
- unikanie towarzystwa innych dzieci i osób dorosłych.
W przypadku autyzmu atypowego objawy te pojawiają się dość późno i mogą przebiegać z różnym nasileniem. Czasami są na tyle subtelne, że nikną „przykryte” objawami innych chorób, na których leczeniu skupiają się lekarze. Warto wiedzieć, że autyzm atypowy jest schorzeniem nieuleczalnym, które wymaga nie tylko prawidłowej diagnozy, ale także odpowiedniego leczenia. W przypadku dzieci autystycznych stosuje się najczęściej różne formy terapii m.in. terapię behawioralną, która pokazuje dziecku właściwe wzorce zachowań i pozwala mu nauczyć się komunikacji z innymi osobami oraz przekazuje prawidłowe wzorce społeczne. W przypadku dzieci autystycznych stosuje się także wspomagającą terapię sensoryczną. Rodzaj zastosowanych terapii musi być dostosowany indywidualnie do potrzeb konkretnego dziecka.
Czytaj też:
Autyzm – diagnoza często może być stawiana na wyrost?