Grupa naukowców z USA i Korei artykule opublikowanym w czasopiśmie Science Advances opisuje, w jaki sposób wyprodukowała soczewkę kontaktową i jak dobrze działała ona podczas testów na królikach.
Co daje soczewka z nanoigłami?
Jak zwracają uwagę badacze, obecnie leki są aplikowane bezpośrednio na oko lub są do niego wstrzykiwane. Żadna z metod nie jest optymalna – stosowane leki nie wnikają wystarczająco głęboko do oka, a wstrzykiwane leki są bolesne i często prowadzą do zapalenia. Dlatego naukowcy opracowali zupełnie nowe rozwiązanie – zastosowanie soczewki z nanoigłami.
Naukowcy zaczęli od opracowania koncepcji osadzania nanoigieł w oku, które z czasem ulegają degradacji, uwalniając leki – a nanoigły byłyby tak małe, że nie powodowałyby bólu ani dyskomfortu. Aby wprowadzić nanoigły do oka, przyczepiano je do soczewki kontaktowej, która rozpuszczała się wkrótce po nałożeniu na oko.
Badacze opracowali także unikalny sposób wytwarzania nanoigieł wyhodowanych z mieszanki krzemu i leków. Podstawa, na której się znajdują, jest stworzona na kształt soczewki. Ostatni krok całej procedury, która pozwoliła stworzyć idealną soczewkę z nanoigłami polega na dodaniu do soczewki drugiego leku, który jest aplikowany do oka natychmiast po rozpuszczeniu się samej soczewki.
Kiedy rozpuszczalne soczewki będzie można stosować u ludzi?
Naukowcy przetestowali swój produkt na modelach królików i stwierdzili prawie całkowite zmniejszenie choroby rogówki już po 28 dniach. Autorzy publikacji zauważają jednak, że trzeba będzie wykonać znacznie więcej pracy, zanim ich terapia oparta na nanoigłach będzie mogła zostać zastosowana w leczeniu ludzi. Najpierw trzeba będzie je przetestować zarówno pod kątem skuteczności, jak i bezpieczeństwa, a także opracować środki do przechowywania stworzonej soczewki.
Czytaj też:
Jak szybko można wrócić do aktywności po operacji oka?