Odkrycia pomagają odpowiedzieć na tajemnicę związaną z pandemią świńskiej grypy H1N1 w 2009 r. Spodziewany wzrost zachorowań na świńską grypę nigdy nie pojawił się w Europie jesienią, kiedy to powszechne staje się przeziębienie.
Zespół z Yale pod kierownictwem dr Ellen Foxman przeanalizował dane kliniczne z trzech lat od ponad 13 000 pacjentów z objawami infekcji dróg oddechowych w szpitalu Yale New Haven. Naukowcy odkryli, że nawet w miesiącach, gdy oba wirusy były aktywne, jeśli obecny był wirus przeziębienia, wirus grypy nie.
„Kiedy przyjrzeliśmy się danym, stało się jasne, że bardzo niewiele osób miało oba wirusy w tym samym czasie” – powiedział Foxman, adiunkt medycyny laboratoryjnej i immunobiologii oraz starszy autor badania.
Foxman podkreśliła, że naukowcy nie wiedzą, czy coroczne sezonowe rozprzestrzenianie się wirusa przeziębienia będzie miało podobny wpływ na wskaźniki zakażeń osób narażonych na koronawirusa, który powoduje COVID-19.
„Nie można przewidzieć, jak dwa wirusy będą oddziaływać bez przeprowadzenia badań” – powiedziała.
Wirus przeziębienia kontra wirus grypy
Aby przetestować interakcję rinowirusa i wirusa grypy, laboratorium Foxman stworzyło ludzką tkankę dróg oddechowych z komórek macierzystych, z których powstają komórki nabłonkowe wyściełające drogi oddechowe płuc i będące głównym celem wirusów układu oddechowego. Okazało się, że po wystawieniu tkanki na działanie rinowirusa wirus grypy nie był w stanie zainfekować tkanki.
„Ochrona antywirusowa była już włączona, zanim pojawił się wirus grypy” – powiedziała.
Według Foxman, obecność rinowirusa wyzwala produkcję środka przeciwwirusowego, interferonu, który jest częścią wczesnej odpowiedzi układu odpornościowego na inwazję patogenów.
„Efekt trwał co najmniej pięć dni” – powiedziała.
Foxman powiedziała, że jej laboratorium zaczęło badać, czy wprowadzenie wirusa przeziębienia przed zakażeniem wirusem COVID-19 zapewnia podobny rodzaj ochrony.
Czytaj też:
Naukowcy: Dzieci mogą przenosić koronawirusa w drogach oddechowych przez parę tygodni