Bielactwo
Bielactwo objawia się obecnością jaśniejszych plam na skórze w wyniku utraty melanocytów – komórek zawierających barwnik, melaninę, nadający skórze jej charakterystyczne zabarwienie. Bielactwo jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, która obniża jakość życia. Symptomy zwykle pojawiają się między 10. a 30. rokiem życia. Bielactwo może współwystępować z innymi chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak nadczynność lub niedoczynność tarczycy (choroba Gravesa-Basedowa lub Hashimoto). Towarzyszyć mu mogą też inne choroby skóry, takie jak przedwczesne siwienie czy łysienie plackowate.
Ruksolitynib
Ruksolitynib jest stosowany w leczeniu pierwotnego włóknienia szpiku. Wykazano jego skuteczność w niwelowaniu objawów bielactwa na twarzy. Amerykańscy naukowcy postanowili przetestować jego efektywność w leczeniu bielactwa występującego w innych miejscach na ciele. Przeprowadzono badanie, w którym wzięło udział 157 dorosłych ze zdiagnozowanym bielactwem. Pacjenci zostali losowo przydzieleni w stosunku 1:1:1:1:1 do czterech grup stosujących na miejsca zmienione chorobowo krem zawierający ruksolitynib – dwa razy dziennie krem o stężeniu 1,5 procent, raz dziennie – 1,5 procent, raz dziennie – 0,5 procent, raz dziennie – 0,15 procent oraz do grupy kontrolnej stosującej dwa razy dziennie krem pozbawiony leku. Badani stosowali krem z ruksolitynibem lub bez leku przez 24 tygodnie. Najwięcej pacjentów, którzy odnieśli znaczącą poprawę w leczeniu bielactwa, było w grupach stosujących półtoraprocentowy krem z ruksolitynibem raz lub dwa razy dziennie. Działania niepożądane badanego leku były łagodne i obejmowały miejscowy świąd oraz trądzik. Ruksolitynib okazał się efektywny i dobrze tolerowany, zatem mógłby być pierwszym lekiem na bielactwo.