Zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwojowym, należącym do spektrum autyzmu. Po raz pierwszy opisał go austriacki lekarz Hans Asperger już w roku 1944. Chociaż Zespół Aspergera jest zdiagnozowany u stosunkowo niewielu dzieci, o tym zaburzeniu mówi i pisze się wiele, a to dlatego, że diagnoza to jedno, a niezdiagnozowane przypadki to drugie. Zespół Aspergera jest potocznie nazywany łagodną odmianą autyzmu. Zespół Aspergera zalicza się do Rozległych Całościowych Zaburzeń Rozwoju. Chociaż jest to zaburzenie ze spektrum autyzmu, nie można utożsamiać go z autyzmem. Osobom zmagającym się z tym pierwszych zaburzeniem jest znacznie łatwiej funkcjonować w społeczeństwie, choć różnią się oni od swoich rówieśników.
Zespół Aspergera bardzo trudno zdiagnozować u małych dzieci, ponieważ początkowo nie przejawiają one żadnych, niepokojących sygnałów. Rozwijają się prawidłowo, mówią, bawią się. Autyzm natomiast daje bardziej charakterystyczne objawy i to nawet u bardzo małych dzieci (np. przed ukończeniem 1. roku życia).
Czytaj też:
Wczesne objawy białaczki u dzieci. Sygnały, których nie wolno ignorować
Zespół Aspergera – objawy
Zespół Aspergera charakteryzuje się słabymi interakcjami społecznymi, obsesjami, dziwnymi wzorcami mowy, ograniczoną mimiką twarzy i innymi osobliwymi manieryzmami.
Rodziców lub opiekunów powinny zaniepokoić następujące objawy:
-
dziecko czuje się niezręcznie w sytuacjach społecznych,
-
nie wie, co powiedzieć lub jak zareagować, gdy z kimś rozmawia,
-
może unikać kontaktu wzrokowego,
-
skupia się tylko na jednym temacie i ignoruje pytania, mówiąc o czymś innym,
-
ma problem z dostosowaniem się do obowiązujących reguł,
- jest wrażliwe na bodźce zmysłowe,
- może mieć różne, specyficzne maniery,
-
bardzo dobrze czuje się, gdy wszystko dzieje się według określonego schematu i z tego też powodu może unikać zabawy z innymi dziećmi,
-
ma problem z prawidłowym odczytaniem mowy niewerbalnej (mimiki, gestów),
-
może nie wykazywać emocji adekwatnych do sytuacji (np. uśmiechać się, gdy jest zadowolone),
-
nie lubi zmian i nowości (może np. jeść ciągle ten sam posiłek).
Zespół Aspergera – diagnozowanie
Wystąpienie kilku objawów nie jest równoznaczne ze zdiagnozowaniem Zespołu Aspergera. Jeżeli rodzic lub opiekun zauważy je u dziecka, powinien wybrać się do pediatry, który skieruje do specjalisty z zakresu zdrowia psychicznego: psychologa, psychiatry, neurologa. To dlatego, że dzieckiem powinien zająć się zespół specjalistów, którzy wspólnie postawią diagnozę i zadecydują o najlepszej formie terapii, dostosowanej do stopnia zaburzenia.
Każde dziecko jest inne, więc nie ma jednego uniwersalnego podejścia. Lekarze mogą zalecić kilka różnych terapii, by jak najlepiej pomóc dziecku. Często stosuje się treningi umiejętności społecznych i mowy, terapię behawioralną. Ogromne znaczenie ma edukacja rodziców i uczestniczenie w różnych warsztatach, wyjaśniających, czym jest Zespół Aspergera i jak ułatwić dziecku codzienne funkcjonowanie.
Czytaj też:
Sprawdź, co depresja robi z twoim ciałem