– Jestem pierwszą osobą z Aspergerem, która to robi – wyznał na początku swojego monologu w roli prowadzącego „Saturday Night Live” Elon Musk. Osoby z „zespołem Aspergera” zachowują się w charakterystyczny sposób, a samo schorzenie uznwane jest potocznie za łagodną odmianę autyzmu. Nie należy utożsamiać go jednak z autyzmem. Osobom zmagającym się z tym pierwszym zaburzeniem jest znacznie łatwiej funkcjonować w społeczeństwie, choć różnią się oni od swoich rówieśników.
Zespół Aspergera bardzo trudno zdiagnozować u małych dzieci, ponieważ początkowo nie przejawiają one żadnych, niepokojących sygnałów. Rozwijają się prawidłowo, mówią, bawią się. Autyzm natomiast daje bardziej charakterystyczne objawy i to nawet u bardzo małych dzieci (np. przed ukończeniem 1. roku życia).
Jakie objawy daje zespół Aspergera?
Osoby, u których zdiagnozowano zespół Aspergera, mogą mieć utrudnione funkcjonowanie w społeczeństwie. Mają trudności w nawiązywaniu interakcji, mogą przejawiać obsesje. Asperger objawia się także dziwnymi wzorcami mowy, ograniczoną mimiką twarzy i innymi osobliwymi zachowaniami.
Zespół Aspergera u dzieci
Rodziców lub opiekunów powinny zaniepokoić następujące objawy:
-
dziecko czuje się niezręcznie w sytuacjach społecznych,
-
nie wie, co powiedzieć lub jak zareagować, gdy z kimś rozmawia,
-
może unikać kontaktu wzrokowego,
-
skupia się tylko na jednym temacie i ignoruje pytania, mówiąc o czymś innym,
-
ma problem z dostosowaniem się do obowiązujących reguł,
- jest wrażliwe na bodźce zmysłowe,
- może mieć różne, specyficzne maniery,
-
bardzo dobrze czuje się, gdy wszystko dzieje się według określonego schematu i z tego też powodu może unikać zabawy z innymi dziećmi,
-
ma problem z prawidłowym odczytaniem mowy niewerbalnej (mimiki, gestów),
-
może nie wykazywać emocji adekwatnych do sytuacji (np. uśmiechać się, gdy jest zadowolone),
-
nie lubi zmian i nowości (może np. jeść ciągle ten sam posiłek).
Jak diagnozowany jest zespół Aspergera?
Wystąpienie kilku objawów nie jest równoznaczne ze zdiagnozowaniem zespołu Aspergera. Jeżeli rodzic lub opiekun zauważy je u dziecka, powinien wybrać się do pediatry, który skieruje do specjalisty z zakresu zdrowia psychicznego: psychologa, psychiatry, neurologa. To dlatego, że dzieckiem powinien zająć się zespół specjalistów, którzy wspólnie postawią diagnozę i zadecydują o najlepszej formie terapii, dostosowanej do stopnia zaburzenia.
Każde dziecko jest inne, więc nie ma jednego uniwersalnego podejścia. Lekarze mogą zalecić kilka różnych terapii, by jak najlepiej pomóc dziecku. Często stosuje się treningi umiejętności społecznych i mowy, terapię behawioralną. Ogromne znaczenie ma edukacja rodziców i uczestniczenie w różnych warsztatach, wyjaśniających, czym jest zespół Aspergera i jak ułatwić dziecku codzienne funkcjonowanie.
Dorosły z zespołem Aspergera
Bywa też tak, że zespół Aspergera diagnozowany jest dopiero w wieku dorosłym. Zachowania i objawy wskazujące, że możemy mieć z nim do czynienia to m.in.:
- trudności w nawiązywaniu relacji i jej pielęgnowaniu
- nieumiejętność podtrzymania rozmowy,
- brak umiejętności pracy w grupie,
- zaburzenia obsesyjno-kompulsywne,
- nietypowe zainteresowania.
- kłopoty w wykonywaniu codziennych czynności
Kłopoty w życiu w społeczeństwie, z jakimi wiąże się zespół Aspergera, mogą niekiedy prowadzić do osamotnienia, poczucia wycofania, stresu, a nawet depresji czy zachowań autoagresywnych. Dorośli z zespołem Aspergera mogą jednak normalnie pracować, nawiązywać związki i realizować swoje pasje. Ich niekonwencjonalne myślenie i zachowanie może pomóc w osiągnieciu sukcesu, czego najlepszym przykładem jest właśnie Elon Musk.
Czytaj też:
Jak zachowuje się autystyczne dziecko? Objawy i przyczyny autyzmu