Trzeci migdał, inaczej nazywany jest migdałkiem gardłowym lub adenoidem. Znajduje się na tylnej ścianie gardła i nie można go zobaczyć. Przerost migdałka powoduje u dzieci wiele problemów zdrowotnych. Kiedy występuje i jak sobie z nim radzić?
Co to jest trzeci migdał?
Trzeci migdał to fragment tkanki łącznej, który znajduje się w górnej części gardła. Stanowi ważny element układu odpornościowego. To naturalny selekcjoner wirusów, bakterii i alergenów, który zapamiętuje ich wygląd, ucząc układ odpornościowy rozpoznawania tych organizmów.
Migdałek gardłowy pojawia się około 6-8. tygodnia życia dziecka i rośnie do 8. roku życia. Później jego rola maleje, a on sam stopniowo zaczyna zanikać. U części dzieci migdał może rozrastać się w sposób nieprawidłowy, powodując wiele problemów zdrowotnych. Niestety, przerost trzeciego migdała odpowiada za nawracające katary, zapalenia uszu czy bezdechy.
Przerost trzeciego migdałka
Trzeci migdałek może nadmiernie się rozrosnąć, gdy układ odpornościowy zbyt często musi bronić się przed chorobotwórczymi organizmami. To dlatego niektórzy pediatrzy widzą powiązanie pomiędzy przerostem migdałka a wysłaniem dzieci do żłobka. Dzieci żłobkowe częściej chorują, a ich organizmy są nadmiernie atakowane przez wirusy i bakterie.
Nadmiernie przerośnięty migdał może doprowadzić do problemów z oddychaniem przez nos. Gdy zaczyna się powiększać, zatyka otwory w tylnej części nosa i przytyka otwory trąbek słuchowych. To powoduje nawracające katary i zapalenia uszu. Zalegający w uszach płyn może powodować niedosłuch u dziecka.
Czytaj też:
Kaszel u dziecka: mokry i suchy. Przyczyny i leczenie
Jak rozpoznać przerost migdałka?
Diagnostyka w kierunku rozrostu trzeciego migdała powinna zostać przeprowadzona u dzieci, które ciągle „mają gila”. Jeśli rodzic zauważy, że maluch ma problem z oddychaniem przez nos, chrapie w nocy albo cierpi na bezdechy, powinien udać się z dzieckiem do laryngologa.
Niezdiagnozowany trzeci migdał pogłębia zdrowotne problemy dziecka. Może ono mieć problem z uczeniem się i zapamiętywaniem materiału, przekręcaniem słów, nieprawidłową nauką liter i czytania. Głośno mówi, krzyczy, nie słucha poleceń. Nieleczony migdał może doprowadzić do bardzo poważnych problemów ze słuchem.
Leczenie trzeciego migdałka
Laryngolodzy uważają, że na początku trzeci migdał trzeba spróbować obkurczyć. Aby to zrobić, zaleca się izolację dziecka od środowiska: zabranie go z przedszkola i unikanie skupisk ludzkich. Dziecko powinno spacerować, chodzić na place zabaw, ale musi unikać miejsc, w których może narazić się na kolejną infekcję. Taka izolacja powinna trwać 3 miesiące. W tym czasie migdał powinien się obkurczyć.
Jeśli tak się nie dzieje, a dziecko dalej ma katar, laryngolog przepisuje spraye do nosa i zleca dalszą diagnostykę. Może ona polegać na dokonaniu videofiberoskopii, badania, które pozwala ocenić wielkość trzeciego migdałka u dziecka. Wykazuje ono w jakim stopniu migdał jest przerośnięty, a od tego zależy dalsze leczenie.
Kiedy wycina się trzeci migdał?
Jeśli przerost migdałka dochodzi do 90 procent leczenie przeciwzapalne nie pomoże i wtedy zaleca się operacyjne usunięcie migdałka u dziecka. To zagraża jego zdrowiu, a czasem nawet życiu (bezdechy nocne).
Usunięcie migdałka odbywa się w pełnej narkozie. Lekarz wprowadza kamerkę do nosa i podcina migdał, a dzięki elektrokoagulacji zamyka naczynia, uniemożliwiając jego odrastanie. Zabieg jest krótki, trwa około 20 minut. Następnego dnia pacjent wraca do domu, a po około 14 dni od zabiegu może już wrócić do przedszkola.
Jak obkurczyć migdał domowymi sposobami?
W czasie oczekiwania na badania można spróbować obkurczyć trzeci migdał domowymi sposobami. Zaleca się zmianę diety na taką, która poprawi funkcjonowanie układu odpornościowego. Powinna zawierać produkty, które są naturalnymi probiotykami(kiszonki, warzywa bogate w witaminę C, oleje, ryby, rośliny strączkowe). Dobrze jest również kąpać dziecko w wodzie z dodatkiem soli morskiej, która oczyszcza drogi oddechowe, podawać witaminę D. Niektórzy polecają również sięgnięcie po srebro koloidalne.
Czytaj też:
Czy witamina D w zbyt dużych dawkach może być toksyczna?