Naukowcy z McMaster University wykazali, że zmniejszenie liczby codziennych kroków do mniej niż 1500 – podobnie jak w przypadku osób przebywających w domu podczas tej pandemii – przez zaledwie dwa tygodnie może zmniejszyć wrażliwość na insulinę starszej osoby nawet o jedną trzecią. Ten sam okres bezczynności prowadził również do utraty nawet 4 proc. mięśni nóg u osób w wieku powyżej 65 lat.
Co gorsza, gdy starsza osoba traci mięśnie, znacznie trudniej jest ją przywrócić. Nawet gdy badani wrócili do swoich normalnych codziennych zajęć, nie odzyskali utraconych mięśni. W rzeczywistości starsze osoby po prostu nie mają takiej samej zdolności do powrotu do zdrowia jak młodsi ludzie.
Co to jest sarkopenia?
Sarkopenia to schorzenie polegające na utracie masy mięśniowej; zaliczane jest ono do tzw. zespołu geriatrycznego.
Termin „sarkopenia” jest dość młody, bo po raz pierwszy użyty został w 1989 roku przez Irwina Harolda Rosenberga. Odnosi się on do postępującego zmniejszania się masy mięśniowej oraz siły mięśni. Otyłość sarkopeniczna jest szczególnie niebezpieczna i trudna w leczeniu.
Objawy otyłości sarkopenicznej
Objawy otyłości sarkopenicznej są charakterystyczne. Przede wszystkim obejmują one postępujące zmniejszanie się masy mięśniowej, co prowadzi do stopniowego ograniczania sprawności seniorów. Mięśnie stają się słabe, pojawia się obniżenie ich wytrzymałości na wysiłek, kłopoty z równowagą i koordynacją ruchową. Objawem towarzyszącym sarkopenii w tym przypadku jest przybieranie na wadze i zwiększanie się ilości tkanki tłuszczowej w organizmie;
Otyłość sarkopeniczna – przyczyny
Przyczyny otyłości sarkopenicznej nie różnią się od przyczyn innych jej typów. Przede wszystkim czynnikiem ryzyka jest siedzący tryb życia i złe nawyki żywieniowe, ale trzeba tutaj wyróżnić także typowe czynniki związane ze starzeniem się organizmu, czyli wolny metabolizm, zmiany hormonalne oraz schorzenia geriatryczne.
Czytaj też:
Czego pandemia koronawirusa nauczyła nas o życiu społecznym w sieci?