Urografia to ważne badanie, które pozwala ocenić kondycję nerek oraz układu moczowego. Jest ono dwuetapowe i wykonuje się je m.in. u osób, które cierpią na choroby kładu moczowego czy kamicę nerkową. Na czym polega i co warto o nim wiedzieć?
Czym jest urografia?
Urografia to badanie obrazowe rentgenowskie. Polega ono na podaniu pacjentowi dożylnie kontrastu, który pozwala zobrazować czynność nerek oraz układu moczowego. Dzięki temu lekarz dokładnie widzi moczowody, pęcherz moczowy oraz miedniczki nerkowe.
Co pokazuje?
Urografia pozwala dokładnie ocenić kształt oraz położenie nerek, a także układu moczowego. Podanie kontrastu, a następnie wykonanie badania rentgenowskiego pozwala zobrazować przepływ moczu i w ten sposób ocenić czynność nerek. Ukazuje również, czy w pęcherzu moczowym nigdzie nie zalega mocz. Jest to pomocne przy diagnostyce chorób układu moczowego oraz nerek.
Wskazania do badania
Urografię wykonuje się u osób, które:
- cierpią na nawracające infekcje układu moczowego
- cierpią na zakażenia układu moczowego
- cierpią na kamicę nerkową
- cierpią na choroby gruczołu krokowego
- mają wrodzone wady układu moczowego
- mają kamicę nerkową
- mają nadciśnienie tętnicze
Skierowanie
Do wykonania urografii niezbędne jest skierowanie od nefrologa albo od urologa. Dopiero po zgłoszeniu się do specjalisty i opisaniu mu dokuczających objawów, lekarz kieruje pacjenta na urografię.
Badanie można wykonać w przychodniach państwowych na NFZ albo w prywatnych placówkach. W tym drugim przypadku badanie możemy zrobić często bez skierowania, ale jest ono odpłatne.
Do badania nie trzeba odpowiednio się przygotowywać. Konieczne jest jedynie spożywanie lekkich pokarmów w dniu poprzedzającym badanie, a wieczorem zażycie środka przeczyszczającego lub wykonanie lewatywy. To bardzo istotne, ponieważ w czasie badania w układzie pokarmowym nie powinny zalegać żadne złogi.
Przebieg
Wykonanie urografii zleca się osobom, które cierpią na schorzenia nerek lub układu moczowego. Samo badanie nie jest mocno inwazyjne, dla jest dla pacjenta stresujące ze względu na podanie kontrastu. Niektóre osoby po podaniu kontrastu cierpią na bóle głowy czy nudności.
Na badanie należy zgłosić się na czczo. Układ pokarmowy powinien być oczyszczony z resztek, dlatego przed wykonaniem badania zaleca się lewatywę. Samo badanie trwa dość długo, bo nawet do 2 godzin.
Pacjent powinien położyć się na specjalnie przygotowanym łóżku i odsłonić brzuch. Przed badaniem musi zdjąć z siebie biżuterię. Aparat rentgenowski wykonuje kilka zdjęć brzucha, a później lekarz podaje kontrast. Następnie ponownie wykonywane są zdjęcia rentgenowskie po upływie konkretnego czasu: 7, 12 i 25 minut.
Wyniki
Badanie pozwala stwierdzić, czy obie nerki pracują prawidłowo. Wykrywa nieprawidłowości w funkcjonowaniu jednej lub obu nerek, a także moczowodów i pęcherza moczowego. Może także określić, czy moczowody nie są zwężone na jakimś odcinku. Wynik urografii należy skonsultować z urologiem lub nerfologiem.
Po badaniu przez kilka dni należy przyjmować zwiększoną ilość płynów, by usprawnić proces wydalania z organizmu środka kontrastowego. Jest on wydalany z organizmu razem z moczem, pomocne zatem będzie picie wody, herbat ziołowych (np. pokrzywy), a także innych płynów.
Kto nie może mieć wykonanego badania?
Badanie rentgenowskie nie jest zalecane kobietom w ciąży oraz kobietom karmiącym piersią. Bezwzględnie nie wolno go wykonywać u osób, które są uczulone na kontrast. W takiej sytuacji zaleca się sprawdzenie czynności nerek przez badanie poziomu kreatyniny.
Czytaj też:
Niesamowite właściwości soku z jagód. Mogłeś nie mieć o nich pojęcia