Ludzie odczuwają strach przed różnymi sytuacjami i przedmiotami – to normalne. Ale jeśli lęk jest na tyle silny, że utrudnia normalne funkcjonowanie, to znak, że być może u pacjenta rozwinęła się fobia. Rodzajów fobii jest ponad 700. Wśród nich wymienia się klaustrofobię (strach przed przebywaniem w zamkniętym pomieszczeniu), arachnofobię (lęk przed pająkami), awiofobię (lęk przed lataniem). Wiele osób cierpi też na aichmofobię. Jak objawia się to zaburzenie?
Igłofobia – na czym polega to zaburzenie?
Aichmofobia to niewspółmierny do okoliczności strach przed igłami oraz ostrymi lub spiczastymi przedmiotami (skalpelami, nożami, strzykawkami, nożyczkami, długopisami, szydełkami). Potocznie zwana jest igłofobią.
Najczęściej to zaburzenie ujawnia się podczas badań lekarskich i zabiegów medycznych (np. w czasie pobierania krwi lub podawania znieczulenia). Osoby dotknięte tą fobią przeżywają prawdziwe katusze na samą myśl, że igła dotknie ich ciała. Nie są w stanie zapanować nad tym lękiem. Wyobrażają sobie, że spiczasty przedmiot dokona w ich ciele dużego spustoszenia, wyrządzi im krzywdę, a przy tym pozostawi po sobie trwały ślad.
Jak objawia się aichmofobia?
Fobia jest zaburzeniem, które objawia się silnym strachem przed konkretnym bodźcem – w przypadku aichmofobii chodzi o igły i inne spiszaste lub ostre przedmioty. To typowa obronna reakcja mózgu, który w ten sposób zabezpiecza się przed ponownym przeżyciem doświadczenia, które wcześniej powodowało ból, strach lub inne negatywne przeżycia. O igłofobii mówimy wtedy, gdy u pacjenta – poza samym lękiem – występują dodatkowe objawy.
Inne objawy igłofobii:
- ból w klatce piersiowej,
- nadmierne pocenie się,
- suchość w u ustach,
- uczucie kołatania serca,
- szybki oddech,
- drżenie rąk,
- wysokie ciśnienie,
- nudności,
- bóle brzucha,
- bóle głowy.
Skąd bierze się lęk przed igłami?
Bardzo często igłofobia ma swoje podłoże w dzieciństwie. Pacjenci borykają się z traumą po szczepieniach lub zabiegach, które były wykonywane na siłę, wbrew ich woli. Bywa, że nie pamiętają okoliczności zdarzenia, a jedynie uczucie strachu i bólu, które im wtedy towarzyszyło. Na igłofobię częściej cierpią osoby, które w dzieciństwie często otrzymywały serie zastrzyków, cierpiały na chorobę przewlekłą np. cukrzycę. Pojawiają się też teorie, że aichmofobia może mieć podłoże genetyczne. Fobia może ujawnić się w sytuacjach stresowych.
Jak pozbyć się aichmofobii?
Pacjentom zmagającym się z aichmofobią zdarza się uciec z gabinetu lekarskiego. W skrajnych przypadkach przestają odwiedzać specjalistów (np. stomatologów), rezygnują ze szczepień i kontrolnych badań krwi. Ratunkiem dla nich jest psychoterapia. Istnieją też sposoby, dzięki którym można spróbować ukoić strach przed igłami. Oto one:
- poinformuj lekarza lub pielęgniarkę, że się boisz,
- przed pójściem do lekarza lub na zabieg wyobraź sobie, jakie czynności będzie wykonywał personel medyczny,
- jeśli lęk przed ukłuciem odczuwa twoje dziecko, dokładnie wyjaśnij jemu, na czym będzie polegał zabieg lub badanie – nie ukrywaj niczego,
- powiedz na głos, czego się boisz,
- podczas pobierania krwi rozluźnij mięśnie – to zmniejszy ból,
- głęboko oddychaj (wdychaj powietrze nosem, wypuszczaj ustami),
- nie patrz na przedmiot, który wywołuje w tobie lęk, odwróć od niego wzrok.
Czytaj też:
Nozofobia to paniczny strach przed chorobą. Czym różni się od hipochondrii?Czytaj też:
Strach przed pająkami to przy tym nic. Na jakie fobie cierpią gwiazdy?