Szpiczak plazmocytowy to ciężka choroba o trudnym do ustalenia podłożu. Uważa się, że do jej wystąpienia przyczyniają się zarówno indywidualne uwarunkowania genetyczne, jak i czynniki środowiskowe oraz zakażenia niektórymi wirusami. Powoduje ona nieprawidłowy rozrost komórek układu krwiotwórczego, co sprawia, że jej początkowe objawy często mylone są z typowymi dla osób w podeszłym wieku, niegroźnymi dolegliwościami.
Szpiczak plazmocytowy – przyczyny
Nie udało się do tej pory ustalić dokładnej przyczyny wystąpienia szpiczaka plazmocytowego. Wiadomo, że do rozwoju choroby przyczynia się występowanie czynników wewnętrznych oraz zewnętrznych, które mogą być różne dla każdego pacjenta. Badania pozwoliły wyodrębnić kilka częstych czynników mogących wpływać na rozwoju choroby, do których należą:
-
niektóre zakażenia wirusowe (m.in. zakażenie wirusem opryszczki, wirusem HIV i wirusem cytomegalii),
-
czynniki genetyczne,
-
podeszły wiek,
-
obniżona odporność organizmu,
-
występowanie zaburzeń hormonalnych,
-
częsty kontakt z substancjami chemicznymi,
-
promieniowanie jonizujące,
- niektóre czynniki środowiskowe, które wpływają na ogóły stan zdrowia.
Na szpiczaka mnogiego częściej chorują mężczyźni w podeszłym wieku. Jednym z czynników, które mogą zwiększać ryzyko zachorowania, oprócz wieku i płci, jest także występowanie predyspozycji rodzinnych. Bardzo rzadko diagnozuje się szpiczaka mnogiego u osób poniżej 30. roku życia.
Ze względu na to, że choroba daje początkowo niespecyficzne objawy, może zostać zbagatelizowana, dlatego ważne jest pamiętanie o profilaktycznych badaniach oraz konsultowanie z lekarzem wszystkich dolegliwości zdrowotnych.
Szpiczak plazmocytowy – objawy
Objawy szpiczaka mnogiego i innych chorób układu krwiotwórczego często utrudniają postawienie diagnozy. Ze względu na to, że pojawiają się u osób w podeszłym wieku, można łatwo pomylić je z typowymi dolegliwościami, które związane są z upływem lat i naturalnym starzeniem się organizmu. W początkowym stadium choroby jedynym objawem może być osłabienie, nadmierne zmęczenie i ograniczenie zdolności wysiłkowych. Z czasem choroba zaczyna dawać też inne objawy, do których zaliczamy:
-
utratę masy ciała,
-
niedokrwistość,
-
częste zakażenia układu moczowego oraz nawracające infekcje układu oddechowego,
-
zaburzenia krzepnięcia krwi (częste krwotoki z nosa, siniaki i wybroczyny na skórze, które powstają samoistnie),
-
ból kości, mięśni i stawów,
-
złamania kości,
-
zawroty głowy,
-
ból głowy,
-
drgawki,
-
zaburzenia w funkcjonowaniu nerek,
- podwyższony poziom wapnia we krwi.
Powyższe objawy zawsze wymagają szybkiej konsultacji lekarskiej. Nie należy zwlekać z wizytą u lekarza, bo choroba, która zostanie wykryta we wczesnym stadium, może być skutecznie leczona.
Szpiczak plazmocytowy diagnozowany jest względem 3-stopniowej skali. Decydujące w przypadku diagnozowania stopnia zaawansowania choroby są wyniki badania krwi, które też są wskazaniem do rozpoczęcia diagnostyki w kierunku tego nowotworu. Nawet podstawowe badania laboratoryjne krwi są w stanie wykryć nieprawidłowości, które mogą wskazywać na szpiczaka mnogiego, dlatego tak ważna jest profilaktyka. Nieprawidłowości w morfologii krwi oraz podwyższenie odczynu Biernackiego (OB) mogą skłonić lekarza do wykonania specjalistycznych badań, dzięki czemu możliwe będzie rozpoczęcie leczenia nowotworu.
Podsumowując, szpiczak plazmocytowy zaliczany jest do grupy rzadkich chorób nowotworowych. W przypadku wystąpienia opisanych powyżej dolegliwości trzeba jak najszybciej zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu i wykonać niezbędne badania.
Czytaj też:
Nie tylko rak płuc – jakim chorobom sprzyja palenie?