Latem częściej niż w okresie jesienno-zimowym mamy do czynienia z zatruciami pokarmowymi, które powodują bakterie. Namnażają się one w produktach spożywczych m.in. nieprawidłowo przechowywanym mięsie, wędlinach, jajach czy deserach, powodując ostre lub łagodne objawy zatrucia pokarmowego. W sezonie jesienno-zimowym zaczynają atakować rotawirusy, które powodują podobne objawy, jednak wymagają całkiem innego leczenia.
Bakteryjne zatrucie pokarmowe
Zatrucie pokarmowe przebiega podobnie jak zakażenie rotawirusem (grypa żołądkowa, grypa jelitowa). W obydwóch przypadkach pojawia się gorączka, wymioty oraz biegunka i ból brzucha. Zatrucie pokarmowe najczęściej spowodowane jest przez bakterie salmonelli oraz gronkowca złocistego, którymi możemy się zarazić poprzez spożycie niektórych produktów spożywczych np. surowego mięsa i potraw z dodatkiem surowych jaj. Niebezpieczny jest także jad kiełbasiany, który „ukrywa się” w nieświeżych wędlinach. Zatrucie pokarmowe może być także skutkiem niemycia rąk po kontakcie z surową żywnością. O przestrzeganie zasad higieny powinniśmy dbać zawsze, jednak szczególną ostrożność trzeba zachować w miejscach publicznych, dużych skupiskach ludzi i lokalach gastronomicznych.
W przypadku zatrucia pokarmowego objawy pojawiają się już po kilku godzinach od dostania się chorobotwórczych bakterii do naszego organizmu. Może wówczas pojawić się skurczowy ból brzucha, któremu towarzyszą nudności, biegunka i wymioty. Objawem towarzyszącym jest osłabienie i gorączka, która może być oporna na działanie dostępnych bez recepty leków przeciwgorączkowych. Tego typu objawy trzeba zawsze skonsultować z lekarzem; w szczególności szybkiej konsultacji lekarskiej wymagają niemowlęta, małe dzieci i osoby starsze oraz pacjenci, u których występują dodatkowe objawy w postaci sztywności karku, zaburzeń widzenia i zaburzeń równowagi.
Bakteryjne zatrucie pokarmowe może mieć różny przebieg. Zwykle trwa kilka dni i w większości przypadków wymaga podania antybiotyków. Lekkie zatrucia w przypadku osób silnych i w pełni zdrowych organizm może zwalczyć sam, jednak i tak warto skonsultować swoje objawy z lekarzem.
Rotawirus – objawy
Zakażenie rotawirusem rozwija się kilka dni i początkowo może przypominać objawy przeziębienia. W szczególności u dzieci na początku zakażenia, kiedy wirusy namnażają się w organizmie, mogą pojawić się osłabienie, katar oraz kaszel. Następnie dołączają kolejne objawy, czyli wymioty i biegunka; choroba może przebiegać tylko z biegunką lub tylko z wymiotami, które poprzedzone są bólem brzucha (zwykle mija on po opróżnieniu żołądka oraz jelit) i pojawiają się po spożyciu posiłku lub wypiciu napoju. Rotawirus, czyli grypa żołądkowa jest infekcją jelit, która może mieć różny przebieg. Niestety nie ma w tym przypadku skutecznego lekarstwa, które pozwoliłoby złagodzić nieprzyjemne objawy. Infekcję trzeba przechorować, jednak należy pamiętać o piciu dużej ilości niegazowanej wody (najlepiej letniej, małymi porcjami), przyjmowaniu elektrolitów i stosowaniu lekkostrawnej diety, która powinna uwzględniać kleiki, gotowane warzywa i niewielkie ilości gotowanego mięsa (kiedy infekcja zacznie ustępować). Nie należy jeść świeżych owoców i pić soków owocowych oraz warzywnych. W niektórych przypadkach może być konieczne dożylne nawadnianie (niemowlęta, małe dzieci, u których grypa żołądkowa ma wyjątkowo ostry przebieg, osoby starsze). W zdrowych osób dorosłych rotawirus może spowodować jedynie bardzo złe samopoczucie, któremu towarzyszą bóle głowy, zawroty głowy oraz ból brzucha i nudności. W tym przypadku częściej pojawia się biegunka niż wymioty, ale to kwestia indywidualna. Bardzo często zdarza się, że przyniesiony przez dziecko rotawirus atakuje całą rodzinę, dlatego należy zadbać o izolację osób chorych od niemowląt i schorowanych osób starszych, a także często myć ręce i pamiętać nie tylko o dokładnym sprzątaniu toalety, ale także wypraniu odzieży, pościeli i ręczników osób chorych w wysokiej temperaturze, aby uniknąć przenoszenia się wirusów na innych członków rodziny.
Czytaj też:
Co lub kto jest odpowiedzialny za zwiększającą się antybiotykooporność?