Tlen medyczny – co to jest?
Tlen medyczny to produkt leczniczy znajdujący wykorzystanie w leczeniu różnych form niedotlenienia organizmu.
Zawartość tlenu w mieszaninie wynosi nie mniej niż 99,5 proc. objętościowych. Gaz jest bezwonny i bezbarwny.
W butli tlenowej tlen sprężony jest pod ciśnieniem 200 bar. Do podawania takiego tlenu wymagany jest specjalistyczny osprzęt, a sam proces powinien być skonsultowany z lekarzem i odbywać się wyłącznie zgodnie z jego wskazaniami. Termin przydatności tlenu medycznego w butli wynosi rok. Po upływie tego czasu należy pozbyć się zalegającego gazu i nabić butlę ponownie – w tym celu należy wykorzystywać wyłącznie tlen medyczny, a nie techniczny, gdyż ten mógł ulec zanieczyszczeniom.
Znane jest również urządzenie takie jak koncentrator tlenu. Pobiera gazy z otoczenia i absorbuje wszystkie poza tlenem, który następnie może być podany pacjentowi. Koncentratory wskazane są przy chorobach płuc, a ich metodę użytkowania i dawki tlenu musi określić lekarz.
Tlen medyczny – wskazania i zastosowanie
Tlen medyczny znajduje zastosowanie zwłaszcza w leczeniu pacjentów, którzy wykazują właściwe zużycie tlenu. Jest jednak szczególnie korzystna u pacjentów z prawidłowym zużyciem tlenu, u których podczas oddychania stwierdza się obniżenie prężności tlenu we krwi żylnej. Zastosowanie tlenu medycznego w warunkach kontrolowanych przez lekarza pozwala przywrócić odpowiedni poziom ciśnienia tlenu w tkankach.
Tlen medyczny – działanie
Tlen medyczny ma za zadanie ustabilizować ciśnienie tlenu w tkankach organizmu. Podczas wdychania gazu w postaci tlenu medycznego następuje podwyższenie stężenia tlenu także wewnątrz pęcherzyków płucnych. To umożliwia dystrybucję gazu do krwi z odpowiednią prężnością. Jeśli prężność tlenu jest we krwi zbyt niska, tlenoterapia jest najbardziej skuteczna. W przypadku nieprawidłowej dystrybucji tlenu we krwi w wyniku spowolnienia przepływu krwi w organizmie tlen medyczny nie przyczynia się do poprawy stanu pacjenta.
Tlen medyczny – przeciwwskazania
Głównym przeciwwskazaniem do stosowania tlenu medycznego jest nieleczona odma opłucnowa. Tlen nie powinien być także podawany osobom, u których prężność dwutlenku węgla we krwi tętniczej jest wyższa, niż 9,3 kilopaskali. przekracza prężność CO2 w krwi tętniczej przekracza 9,3 kPa. Taki stan mógłby być przyczyną narkozy dwutlenkowęglowej, utraty przytomności i w konsekwencji – śmierci.
W przypadku zażywania niektórych leków stosowanych w leczeniu choroby wieńcowej (amiodaron) i nowotworów (bleomycyna), a także antybiotyków podanie tlenu powinno być ściśle uzgodnione z lekarzem i monitorowane na bieżąco. Interakcja z powyższymi preparatami mogłaby potencjalnie przyczynić się do stanu toksyczności płucnej. Ponadto bleomycyna w połączeniu z tlenem medycznym mogłaby spowodować zwłóknienie tkanki płuc. Także zatrucia herbicydami, które nierzadko powodują uszkodzenia płuc, mogą być przeciwwskazaniem do podawania tlenu medycznego.
Tlen medyczny – dawkowanie
Podawanie tlenu medycznego powinno być ściśle dostosowane do stanu i indywidualnych potrzeb organizmu pacjenta. Te indywidualne czynniki regulują wymagania wobec stężenia mieszanki wdechowej. Dlatego też należy podawać najniższą niezbędną dawkę, która będzie wystarczająca do uzyskania pożądanych efektów leczenia. Zbyt wysokie stężenie tlenu mogłoby stać się przyczyną zgonu.
Czytaj też:
Saturacja: pomiar i norma. Czym jest saturacja?Czytaj też:
COVID-19 czy atak astmy? Podobieństwa i różniceCzytaj też:
Pulsoksymetr: jak pomaga osobom chorym na COVID-19?