Cukrzyca to poważna choroba, która rzutuje na wiele różnych sfer codziennego funkcjonowania. Wymaga przestrzegania diety i pilnowania ustalonych godzin posiłków. Nierzadko zmusza do wprowadzenia zmian w trybie życia. Jak pokazują wyniki „Barometru polskiej diabetologii” nie musi to jednak oznaczać rezygnacji z aktywności zawodowej. Badania przeprowadzono w październiku 2023 roku na grupie ponad 1500 respondentów w wieku od 18 do 70 lat.
Cukrzyca a aktywność zawodowa
Przeprowadzone badania dowiodły, że chorzy z cukrzycą pozostają aktywni zawodowo. Co ciekawe, znaczna część pracujących pacjentów (70 procent) nigdy nie była na zwolnieniu z powodu swojego schorzenia. Jednocześnie blisko 25 proc. ankietowanych przyznało, że diagnoza miała wpływ na ich życie zawodowe. Wiązała się najczęściej ze zmianą pracy lub zajmowanego stanowiska.
Pracodawcy deklarują pozytywne nastawienie do pracowników zmagających się z cukrzycą. Wciąż jednak spora część diabetyków (43 procent) ma opory przed informowaniem przyszłego lub obecnego szefa o diagnozie. Wynika to przede wszystkim z faktu, że nie chce dzielić się szczegółami na temat swojego stanu zdrowia. Pacjenci spotykają się ze zrozumieniem w swoim środowisku zawodowym, ale na ogół nie idą za tym żadne realne formy wsparcia ani udogodnienia. Zapewnia je jedynie 17 procent pracodawców.
Nie wiemy, jak pomóc osobie z cukrzycą
Ponad 60 procent respondentów nie jest pewna, jak pomóc osobie z cukrzycą w sytuacji kryzysowej (omdlenie, zasłabnięcie itp.). Większość respondentów nigdy nie przechodziła szkolenia w tym zakresie. Istnieje więc, jak wskazują autorzy raportu, pilna potrzeba poszerzania wiedzy społeczeństwa na temat cukrzycy i objawów związanych ze spadkiem lub wzrostem stężenia glukozy we krwi. Oba stany są bardzo niebezpieczne i stanowią zagrożenie zarówno dla zdrowia, jak i życia pacjenta. System odpowiednich szkoleń powinien objąć nie tylko pracodawców, lecz także pracowników.
Pierwsza pomoc przy cukrzycy
Przede wszystkim należy uważnie obserwować chorego i reagować natychmiast, gdy zauważymy niepokojące zmiany w jego zachowaniu, na przykład wzmożone pragnienie, zaburzenia widzenia, trudności w zaspokojeniu głodu czy częste oddawanie moczu. W takiej sytuacji trzeba wezwać karetkę pogotowia. Jeśli pacjent jest przytomny i ma przy sobie glukometr możemy pomóc mu w dokonaniu pomiaru poziomu glukozy we krwi. W przypadku stwierdzenia niedocukrzenia (poniżej 70 mg/dL) dajemy choremu szybko coś słodkiego. Jeśli poziom glukozy jest za wysoki (150-200 mg/dL), nie należy podawać diabetykowi jedzenia ani picia. W takiej sytuacji chory powinien jak najszybciej przyjąć insulinę. Jeśli nie mamy doświadczenia w przeprowadzaniu tego typu iniekcji, najlepiej zaczekać na karetkę pogotowia i nie podejmować działań na własną rękę. Należy stale monitorować stan chorego i w razie konieczności podjąć resuscytację.
Czytaj też:
Nowy czynnik ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2. Wnioski naukowców szokująCzytaj też:
Retinopatia cukrzycowa to częste i groźne powikłanie cukrzycy. Jej objawy i zapobieganie
