Choroby skóry występują w wielu różnych typach. Jednym z nich są choroby autoimmunologiczne. Do tej grupy należy pęcherzyca – schorzenie związane z powstawaniem na skórze pęcherzy i innych zmian chorobowych, które wywołują ból oraz utrudniają codzienne funkcjonowanie.
Pęcherzyca choroba skóry o podłożu autoimmunologicznym
Choroby autoimmunologiczne mogą dotyczyć różnych narządów. Rozwijają się one z powodu nieprawidłowej pracy układu immunologicznego, który wytwarza przeciwciała niszczące zdrowe tkanki. To skutkuje występowaniem różnych dolegliwości. Pęcherzyca to jedna z rzadkich chorób skóry. Nie wiadomo, dlaczego układ immunologiczny zaczyna błędnie rozpoznawać zagrożenie, niszcząc zdrowe tkanki organizmu. Mechanizm powstawania chorób autoimmunologicznych wpływa na pojawienie się nie tylko trudności diagnostycznych, ale także problemów z doborem efektywnego leczenia.
Pęcherzyca – co to za choroba?
Jak już zostało wspomniane, pęcherzyca jest chorobą autoimmunologiczną, która atakuje skórę. Brak jest wystarczających danych na temat tego, co może wywołać nieprawidłową odpowiedź immunologiczną. Wiadomo jednak, że wytwarzane przez układ odpornościowy błędne przeciwciała są bezpośrednią przyczyną powstawania na skórze i błonach śluzowych osób chorych wypełnionych treścią surowiczą pęcherzy o różnym kształcie i wielkości. W zależności od typu choroby zmiany mogą mieć inną postać.
Pęcherzyca jest chorobą przewlekłą, która cechuje się okresami remisji oraz zaostrzenia objawów. Istnieje przypuszczenie, że schorzenie to może być dziedziczne; zwiększone ryzyko zachorowania na pęcherzycę dotyczy nie tylko osób, w których rodzinie występowały przypadki choroby, ale także chorych na inne choroby autoimmunologiczne.
Wyzwaniem w przypadku pęcherzycy jest nie tylko zapewnienie osobom chorym odpowiedniego komfortu życia, ale także dobór leków, które pozwolą uniknąć powstawania głębokich, bolesnych i łatwo ulegających nadkażeniu ran i nadżerek. Choroba może powodować powstawanie zmian nie tylko na skórze, ale także błonach śluzowych. Często rozpoczyna się od powstawania zmian w okolicy łojotokowej, które szybko pękają, tworząc strupki.
Pęcherzyca najczęściej rozwija się u osób po 30. roku życia i początkowo może wywoływać niespecyficzne objawy. Może się zdarzyć, że pierwsze zmiany na skórze, które są związane z rozwojem pęcherzycy, mylnie rozpoznawane są jako reakcja alergiczna. Z czasem jednak przybierają specyficzną postać, dlatego warto konsultować z dermatologiem wszystkie nietypowe zmiany skórne.
Pęcherzyca – objawy
Objawy pęcherzycy bywają niespecyficzne i są zależne od typu choroby. Wyróżniamy m.in. pęcherzycę zwykłą oraz pęcherzycę liściastą, która występuje w dodatkowych podtypach. Pęcherzyca zwykła związana jest z powstawaniem na skórze wypełnionych treścią surowiczą pęcherzy, które pękają, tworząc nadżerki. Mogą być one zlokalizowane m.in. w dołach pachowych, na karku, skórze głowy i tułowiu.
Charakterystyczne dla pęcherzycy zwykłej jest to, że pojawienie się objawów na skórze poprzedza występowanie nadżerek i innych zmian na błonach śluzowych m.in. jamy ustnej oraz przełyku. Zmiany skórne mają owalny lub okrągły kształt, są bolesne, trudno się goją i często towarzyszy im gorączka. Pęcherzyca zwykła to najczęściej diagnozowany typ choroby, który może przybierać postać ostrą oraz przewlekłą.
Pęcherzyca liściasta cechuje się nieco innymi objawami. W tym przypadku zmiany nie pojawiają się na błonach śluzowych. Mogą pojawiać się zarówno na skórze, jak i jej przydatkach, do których zaliczamy paznokcie. Pęcherzyca liściasta wywołuje rozległe zapalenie zewnętrznej warstwy rogowej i dotyczy przede wszystkim skóry twarzy, klatki piersiowej i skóry głowy. W tym przypadku mamy do czynienia z pęcherzami o różnym kształcie, które szybko zasychają, przekształcając się w strupki i łuski.
Czytaj też:
Ropień – problem nie tylko przy trądziku. Skąd się bierze i jak go zwalczyć?