Chociaż nie istnieją dane naukowe, które podają sam HIV jako czynnik podwyższonego ryzyka dla COVID-19, nie oznacza to, że ludzie żyjący z HIV nie powinni mieć żadnych obaw. Zasadniczo mają również większe ryzyko zarażenia się ciężką chorobą i mają wyższe wskaźniki chorób towarzyszących, takich jak palenie tytoniu, wysokie ciśnienie krwi i POChP, co może prowadzić do większej podatności na poważniejsze objawy COVID-19.
– Przestrzeganie schematu leczenia i utrzymywanie ścisłej kontroli nad HIV jest niezwykle ważne dla zdrowia pacjentów – powiedział dr Alan Taege, ekspert od chorób zakaźnych w Cleveland Clinic. – W przypadku osób cierpiących na cukrzycę, chorobę serca, chorobę płuc lub inną poważną chorobę wydaje się, że są one narażone na zwiększone ryzyko.
Osoby z obniżoną odpornością, których liczba komórek T jest niska i z jakiegokolwiek powodu nie przyjmują leków, mają większe obawy związane z ogólniejszymi poważniejszymi chorobami i większą liczbą powikłań.
Specjaliści twierdzą, że nakłanialiby każdego, kto żyje z HIV, a nie leczy się, do skontaktowania się z lekarzem, aby sprawdzić, czy istnieje sposób, aby można było rozpocząć terapię. Jeśli dana osoba będzie leczyć się na HIV, może osiągnąć niewykrywalność, co oznacza, że nie może przenosić wirusa na zdrowych partnerów seksualnych.
Dane z Chin, gdzie COVID-19 po raz pierwszy zgłoszono pod koniec 2019 r. nie wykazały wyraźnych różnic we wpływie choroby na ludzi żyjących z HIV w porównaniu z tymi, którzy nie są zakażeni.
Ostatnio pojawiły się wiadomości, że leki przeciw HIV są stosowane w badaniach klinicznych, aby sprawdzić, czy mogą zwalczać wirusa wywołującego COVID-19. Jak dotąd nie jest znana wystarczająca ilość informacji na temat skuteczności tych leków w leczeniu COVID-19.
Osoby żyjące z HIV muszą praktykować odpowiednie metody zapobiegania COVID-19: dystansowanie się od ludzi, regularne mycie rąk i opuszczanie domu tylko w celu krótkich podróży, takich jak zakupy spożywcze lub wizyty w aptece. Ponadto CDC zaleca, aby osoby żyjące z HIV stosowały zdrową dietę, starały się spać co najmniej 8 godzin i starały się jak najbardziej zmniejszyć poziom stresu. Kolejnym kluczem jest dostęp do leków. CDC zaleca osobom żyjącym z HIV przynajmniej 30-dniowy zapas leków przeciwretrowirusowych.
COVID-19, HIV i zdrowie psychiczne
Innym dużym problemem dla osób żyjących obecnie z HIV jest zajmowanie się problemami zdrowia psychicznego. Chociaż jest to oficjalna rekomendacja CDC dla osób żyjących z HIV w trakcie epidemii, „ograniczenie stresu” nie jest takie proste.
Problemy ze zdrowiem psychicznym lub samopoczuciem dotykają dużą część społeczności osób żyjących z HIV. Teraz, gdy COVID-19 budzi coraz większy niepokój, ludzie z HIV powinni utrzymywać kontakt ze swoimi lekarzami.
Większość lekarzy osób, które są nosicielami HIV, uwielbia pomagać swoim pacjentom i bardzo stara się pomagać ludziom w rozwiązywaniu problemów. Warto skontaktować się z lekarzem, terapeutą czy grupą wsparcia. Obecnie lekarze praktykują telemedycynę, aby ich usługi były jak najbardziej dostępne dla osób, które pozostają zamknięte w swoich domach.
Kontakt ze społecznością
Wiele osób przeżywa dodatkową traumę oprócz tej zbiorowej traumy, z którą mamy do czynienia. Terapeuci mówią, że epidemia przypomina im o epidemii AIDS, o ich diagnozie z lat 80. lub 90. Ludzie dostrzegają niepokojące podobieństwa do doświadczeń z przeszłości i obawiają się konsekwencji. Społeczność osób z HIV jest zmarginalizowana przez rządy i stygmatyzowana przez ludzi, a teraz przeżywa dodatkowy strach przed dostępem do leków, przeprowadzania testów i tego, czy spadną jeszcze bardziej w rankingu priorytetów rządów państw.
Podtrzymywanie kontaktu z przyjaciółmi może zapewnić pewną ucieczkę od obaw dotyczących COVID-19. Nawet jeśli jest to szybka rozmowa z przyjacielem, po prostu oderwij się od tego wszystkiego, co nas teraz otacza, i porozmawiaj z nim o czymkolwiek.