Konsekwencje otyłości
Otyłość definiuje się jako wartość BMI (ang. body mass index) równą 30 kg/m2 lub więcej. Nadmiar tkanki tłuszczowej wywołuje niekorzystne efekty metaboliczne, prowadzące do rozwoju miażdżycy, cukrzycy typu 2 oraz niektórych nowotworów. U osób otyłych obserwuje się spadek stężenia leptyny – tzw. „hormonu sytości”, który odpowiada m.in. za utratę apetytu po spożytym posiłku. Opisywane właściwości leptyny sprawiają, że ta cząsteczka jest obiektem intensywnych badań nad leczeniem otyłości.
Otyłość a predyspozycja genetyczna
Na łamach czasopisma „Nature Medicine” opublikowano efekty badań nad regulacją ekspresji genu leptyny. Okazuje się, że pośród ludzi z otyłością istnieje grupa osób, w której niski poziom leptyny wynika z mutacji genetycznej w genie IncOb, związanym z regulacją syntezy tej cząsteczki. Oznacza to, że osoby z taką mutacją są naturalnie predysponowane do otyłości z powodu skłonności do niskich poziomów leptyny. Sugeruje to, że u takich osób leczeniem mogłoby polegać na wywołaniu wzrostu leptyny, co ułatwiałoby regulowanie poziomu sytości. Być może na tej podstawie zostanie stworzone celowana terapia odchudzająca.
Czytaj też:
Obsesyjnie kontrolujesz wagę? Są momenty, w których nie warto