Lęk pojawia się u każdego człowieka. Dzięki niemu jesteśmy w stanie uniknąć wielu niebezpieczeństw. Od zarania ludzkości człowiek narażony był na liczne zagrożenia, dlatego wykształcił pewne mechanizmy obronne. Należą do nich uczucie strachu oraz lęku, jednak czasami nie mają one związku z realnym zagrożeniem. Wówczas mamy do czynienia z różnymi zaburzeniami psychicznymi, a jednym z nich jest lęk uogólniony.
Zespół lęku uogólnionego – co trzeba wiedzieć na ten temat?
Coraz więcej mówi się i pisze o chorobach psychicznych, które rozwijają się m.in. z nerwicy lękowej. To sprawia, że przestają być one tematem tabu. Zespół lęku uogólnionego jest związany nie tylko z odczuciami cierpiących na to zaburzenie osób, ale także dość charakterystycznymi objawami somatycznymi. W terminologii medycznej pojawił się stosunkowo niedawno jako odrębne schorzenie o podłożu psychicznym.
Przyczyny lęku uogólnionego
Przypuszcza się, że rozwojowi zaburzeń o podłożu lękowym sprzyjają nie tylko trudne doświadczenia życiowe i traumy, ale także szybkie tempo życia oraz pewne uwarunkowania psychologiczne. Każdy z nas narażony jest na szereg bodźców o potencjalnie szkodliwym wpływie na psychikę, jednak nie każdy potrafi sobie z nimi poradzić. Nadmierne przeciążenie układu nerwowego w połączeniu z pewnymi cechami charakteru oraz brakiem wsparcia otoczenia mogą być jedną z przyczyn rozwoju różnych zaburzeń o podłożu lękowym.
Zespół lęku uogólnionego jest schorzeniem przewlekłym, które wymaga odpowiedniego leczenia oraz wsparcia terapeuty. Psychoterapia m.in. terapia behawioralno-poznawcza i odpowiednio dobrane leki pozwalają redukować uciążliwe objawy, ułatwiając normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.
Zespół lęku uogólnionego – objawy
Trudno jest opisać, co czuje osoba doświadczająca ciągłego lęku w sytuacjach, które dla innych nie są przyczyną występowania nieprzyjemnych doznań. Przyjmuje się, że o lęku uogólnionym możemy mówić, gdy objawy występują stale przez okres minimum 6 miesięcy, powodując zarówno odczuwanie silnego, nieuzasadnionego lęku, jak i ciągłe zamartwianie się.
Osoby, u których diagnozowany jest zespół leku uogólnionego, często cierpią także na inne zaburzenia psychiczne To m.in. depresja, fobia społeczna i zespół stresu pourazowego. Osoby chore nie są w stanie kontrolować występujących u nich objawów, co powoduje stopniowe wycofywanie się z normalnego życia oraz podporządkowanie się lękowi w domu oraz poza nim. Do typowych objawów lęku uogólnionego zaliczamy m.in.:
- bezsenność,
- męczliwość,
- częste uczucie niepokoju,
- zawroty głowy,
- wrażenie zbliżającego się omdlenia,
- nerwowość,
- rozdrażnienie, zmienne nastroje,
- nadmierne napięcie mięśniowe,
- kołatanie serca,
- nadpotliwość,
- zaburzenia ze strony układu pokarmowego,
- ogólne złe samopoczucie.
Dość typowe dla zespołu lęku uogólnionego jest także występowanie napadów paniki o różnym nasileniu oraz tzw. lęku przed lękiem, co wpływa na każdą sferę życia prywatnego i życie zawodowe. Osoby cierpiące na zespół lęku uogólnionego przestają normalnie funkcjonować w społeczeństwie, co nie pozostaje bez wpływu na ich zdrowie psychiczne, prowadząc do nasilenia objawów.
Ważne! Objawy typowe dla lęku uogólnionego mogą mieć też inne podłoże, dlatego kluczowa w tym przypadku jest wnikliwa i szybka diagnostyka. Objawy somatyczne i psychiczne, które zaliczamy do typowych objawów zaburzeń lękowych różnego rodzaju, mogą także wywoływać m.in.:
- choroby endokrynologiczne,
- nowotwory ośrodkowego układu nerwowego,
- choroby błędnika,
- choroby serca,
- choroby metaboliczne,
- uzależnienia od substancji psychoaktywnych.
Podsumowując, zespół lęku uogólnionego to poważne, utrudniające normalne funkcjonowanie schorzenie przewlekłe o podłożu psychicznym. Objawy ze strony układu nerwowego oraz związane z lękiem uogólnionym objawy somatyczne mogą mieć różne nasilenie, a osoba chora nie jest w stanie samodzielnie sobie z nimi radzić, podporządkowując swoje życie lękowi oraz zamartwianiu się. Pośrednim skutkiem choroby jest utrata radości z życia oraz pojawianie się innych schorzeń psychicznych m.in. depresji.
Czytaj też:
Czym jest apatia? Czyli co zrobić, gdy nic cię nie cieszy?Czytaj też:
Jestem w ciąży i mam depresję. Czy mogę dalej przyjmować leki?